حدیث

«مَنْ قَتَلَ نَفْسًا مُعَاهَدَهً بِغَیْرِ حَقِّهَا؛ لَمْ یَجِدْ رَائِحَهَ الْجَنَّهِ، وَإِنَّ رِیحَهَا لَیُوجَدُ مِنْ مَسِیرَهِ مِائَهِ عَامٍ». هر کسی شخص ذمی (یا کسی که به بلاد اسلامی پناهنده شده) را به ناحق بکشد در حالیکه بوی بهشت از مسافتی به اندازه صد سال (راهپیمایی) احساس می‌شود. حتی بوی بهشت هم به مشام وی نخواهد رسید.  

«لا یَدْخُلُ الجَنَّهَ صَاحِبُ خمْسٍ: مُدْمِنُ خمْرٍ، وَلا مُؤْمِنٌ بِسِحْرٍ، وَلا قَاطِعُ رَحِمٍ، وَلا کَاهِنٌ، وَلا مَنَّانٌ» پنج گروه (از بهشت محروم ‌اند: ۱) کسی که به شراب معتاد گردیده. ۲) مسلمانی که به سحر و جادو معتقد است. ۳) کسی که قطع صله رحم کند. ۴) کاهن (غیبگو و جادوگر) ۵) منت‌گذار (کسی که چیزی می‌دهد یا خدمتی اندک …

«وَإِنَّ أَبْغَضَکُمْ إِلَیَّ وَأَبْعَدَکُمْ مِنِّی مَجْلِسًا یَوْمَ الْقِیَامَهِ الثَّرْثَارُونَ وَالْمُتَشَدِّقُونَ وَالْمُتَفَیْهِقُونَ». همانا منفورترین و دورترین شما نسبت به من در روز قیامت از نظر مقام یاوه‌گویان (بد اخلاق) و پرگویانی (که متکبرانه سخن می‌گویند) و متکبران هستند.

«لَوْ یَعْلَمُ الْمَارُّ بَیْنَ یَدَی الْمُصَلِّی مَاذَا عَلَیْهِ لَکَانَ أَنْ یَقِفَ أَرْبَعِینَ خَیْرًا لَهُ مِنْ أَنْ یَمُرَّ بَیْنَ یَدَیْهِ». اگر کسی که از مقابل نمازگذار عبور می‌کند می‌دانست که چه (عذاب سختی) در انتظار اوست ترجیح می‌داد چهل (سال) همانجا بایستد اما از مقابل [نمازگذار] عبور نکند

«لا یَحِلُّ لامْرَأَهٍ تُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ أَنْ تُحِدَّ عَلَى مَیِّتٍ فَوْقَ ثَلاثٍ إِلا عَلَى زَوْجٍ….». برای زنی که به خداوند و روز آخرت ایمان دارد جایز نیست که بیش از سه روز به عزا بنشیند مگر برای همسرش که…

  «إِیَّاکُمْ وَالْحَسَدَ؛ فَإِنَّ الْحَسَدَ یَأْکُلُ الْحَسَنَاتِ کَمَا تَأْکُلُ النَّارُ الْحَطَبَ. أَوْ قَالَ: الْعُشْبَ». از حسد برحذر باشید. همانا همانگونه که آتش هیزم را نابود می‌کند حسد نیکی‌ها(ی انسان) را از بین می‌برد. راوی تردید کرده و گفته: شاید رسول الله به جای واژه حطب (هیزم) کلمه عُشب (گیاه) را بکار برد.

« مَنْ أَکَلَ الْبَصَلَ وَالثُّومَ وَالْکُرَّاثَ فَلا یَقْرَبَنَّ مَسْجِدَنَا فَإِنَّ الْمَلائِکَهَ تَتَأَذَّى مِمَّا یَتَأَذَّى مِنْهُ بَنُو آدَمَ ». هر کس (چیز بدبویی چون) پیاز، سیر و کراث (تره فرنگی) بخورد نباید در مسجد داخل گردد. زیرا هر آنچه را که انسان را آزرده می‌کند فرشتگان نیز از آن آزرده می‌گردند.

«لا یَحِلُّ لامْرَأَهٍ تُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ تُسَافِرُ مَسِیرَهَ یَوْمٍ إِلا مَعَ ذِی مَحْرَمٍ» برای زنی که به خدا و روز آخرت ایمان آورده است جایز نیست که مسیری که به اندازه یک روز به طول می‌انجامد را بدون محرم مسافرت کند.

«أَیُّمَا امْرَأَهٍ نَکَحَتْ بِغَیْرِ إِذْنِ وَلِیِّهَا فَنِکَاحُهَا بَاطِلٌ فَنِکَاحُهَا بَاطِلٌ فَنِکَاحُهَا بَاطِلٌ». هر آن زنی که بدون اجازه ولی خود عقد نکاح بندد، نکاحش باطل است، نکاحش باطل است، نکاحش باطل است.

«لا یَخْلُوَنَّ أَحَدُکُمْ بِامْرَأَهٍ فَإِنَّ الشَّیْطَانَ ثَالِثُهُمَا». هیچ یک از شما با زن نامحرم خلوت نمی‌کند، مگر اینکه شیطان سوم آنهاست.

«کُتِبَ عَلَى ابْنِ آدَمَ نَصِیبُهُ مِنْ الزِّنَا مُدْرِکٌ ذَلِکَ لا مَحَالَهَ فَالْعَیْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَرُ، وَالأُذُنَانِ زِنَاهُمَا الاسْتِمَاعُ، وَاللِّسَانُ زِنَاهُ الْکَلامُ، وَالْیَدُ زِنَاهَا ….. وَالْقَلْبُ یَهْوَى وَیَتَمَنَّى وَیُصَدِّقُ ذَلِکَ الْفَرْجُ وَیُکَذِّبُهُ». هر انسانی (بنی آدمی) که نصیبی از زنا برای وی مقدّر شده حتماً آن را انجام خواهد داد. پس زنای چشمان نگاه کردن (به نامحرمان) است، و زنای گوشها گوش …

«مَنْ تَعَلَّمَ عِلْمًا ممَّا یُبْتَغَى بِهِ وَجْهُ اللَّهِ –عزوجل- لا یَتَعَلَّمُهُ إِلا لِیُصِیبَ بِهِ عَرَضًا مِنْ الدُّنْیَا لَمْ یَجِدْ عَرْفَ الْجَنَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ» کسی که علمی را که با آن (قرب) الهی جستجو می‌شود را صرفاً جهت منفعت دنیوی (خود) بیاموزد در روز قیامت حتی بوی بهشت هم به مشام وی نخواهد رسید.

«الْعَائِدُ فِی هِبَتِهِ کَالْکَلْبِ یَقِیءُ ثُمَّ یَعُودُ فِی قَیْئِهِ»، «لا یَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ یُعْطِیَ عَطِیَّهً ثُمَّ یَرْجِعُ فِیهَا». آنکه (هدیه‌ای را) می‌بخشد و سپس پشیمان می‌شود چون سگی است که قی (استفراغ) کرده آنگاه میل خوردن قی می‌کند.   جایز نیست که شخص چیزی را ببخشد و آنگاه پشیمان شود.

«لَعَنَ رَسُولُ اللَّه ِ-صلى الله علیه وآله وسلم- الْمُتَشَبِّهَاتِ بِالرِّجَالِ مِنْ النِّسَاءِ وَالْمُتَشَبِّهِینَ بِالنِّسَاءِ مِنْ الرِّجَالِ». رسول خدا -صلى الله علیه وآله وسلم- زنانی را که خود را به مردان شبیه می‌کنند و مردانی را که خود را به قیافه زنان مبدل می‌کنند لعنت (و نفرین) کرده است.

«لا تُکْثِرُوا الْکَلامَ بِغَیْرِ ذِکْرِ اللَّهِ فَإِنَّ کَثْرَهَ الْکَلامِ بِغَیْرِ ذِکْرِ اللَّهِ قَسْوَهٌ لِلْقَلْبِ». در غیر ذکر خداوند زیاده‌گویی نکنید. همانا زیاده‌گویی در غیر ذکر الهی باعث قساوت قلب (و سنگدلی) می‌گردد

«وَإِنَّ الْعَبْدَ لَیَتَکَلَّمُ بِالْکَلِمَهِ مِنْ سَخَطِ اللَّهِ لا یُلْقِی لَهَا بَالاً یَهْوِی بِهَا فِی جَهَنَّمَ سبعین خریفاً». همانا بنده بی‌باکانه سخنی را بر زبان می‌آورد که موجب خشم و غضب الهی شده باعث می‌شود هفتاد سال در جهنم افتد.

«مَنْ تَرَکَ الْجُمُعَهَ ثَلاثَ مَرَّاتٍ تَهَاوُنًا بِهَا طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قَلْبِهِ» أی من غیر عُذر. کسی که در سه جمعه (بطور متوالی) از روی سهل‌انگاری نماز جمعه را ترک کند، خداوند قلب او را مهر (ذلت) می‌زند. (سهل انگاری به معنی ترک نماز جمعه بدون عذر شرعی می‌باشد).

«لا تَصْحَبُ الْمَلائِکَهُ رُفْقَهً فِیهَا کَلْبٌ أو جَرَسٌ»، «الْجَرَسُ مَزَامِیرُ الشَّیْطَانِ». گروهی را که سگ یا جرس (زنگ) همراهشان باشد فرشتگان همراهی نمی‌کنند.   جرس (زنگ) از ادوات موسیقی شیطان است.

«مَنْ أُفْتِیَ بِغَیْرِ عِلْمٍ کَانَ إِثْمُهُ عَلَى مَنْ أَفْتَاهُ». هر کس بدون آگاهی فتوایی صادر کند گناه (انجام دهنده آن) به صادرکننده فتوا بر می‌گردد. (چون فتوای او باعث چنان گناهی شده است).

«مَا مِنْ عَبْدٍ یَسْتَرْعِیهِ اللَّهُ رَعِیَّهً یَمُوتُ یَوْمَ یَمُوتُ وَهُوَ غَاشٌّ لِرَعِیَّتِهِ إِلا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ الْجَنَّهَ». هر آن بنده‌ای که خداوند سرپرستی گروه و رعیتی را به وی سپارد و او در حالیکه که (با حیله‌گری) به آنها خیانت کرده جان بازد، خداوند بهشت خویش بر وی حرام می‌گرداند.

«أَیُّمَا رَجُلٍ قَالَ لأخِیهِ: یَا کَافِرُ فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُمَا، فَإن کَانَ کَمَا قَالَ وَإلا رَجَعَتْ عَلَیْهِ». هر کس برادر (مسلمانش) را کافر خطاب کند چنانچه شخص (مخاطب) آنگونه باشد (یعنی کافر باشد مشکلی پیش نمی‌آید) اما چنانچه مخاطب از کفر عاری باشد صفت کفر به خود او باز می‌گردد.

«کُلُّ عَیْنٍ زَانِیَهٌ، وَالْمَرْأَهُ إِذَا اسْتَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ بِالْمَجْلِسِ فَهِیَ کَذَا وَکَذَا یَعْنِی زَانِیَهً». همانا هر چشم زنا می‌کند و زنی که خویشتن را عطرآگین کرده، در مجلس (نامحرمان) آمد و شد می‌کند نیز اینچنین است. یعنی زناکار است.   (زنای چشم نظرکردن به نامحرمان است).

«أَتَدْرُونَ مَا الْغِیبَهُ؟ قَالُوا: اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ: ذِکْرُکَ أَخَاکَ بِمَا یَکْرَهُ قِیلَ: أَفَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ فِی أَخِی مَا أَقُولُ؟ قَالَ: إِنْ کَانَ فِیهِ مَا تَقُولُ فَقَدْ اغْتَبْتَهُ، وَإِنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ». (رسول خدا): آیا می‌دانید غیبت چیست؟ (اصحاب) عرض کردند: خدا و رسول او داناترند. (رسول خدا -صلى الله علیه وآله وسلم-) فرمود: اینکه برادرت را به …

«لا یَدْخُلُ الْجَنَّهَ نَمَّامٌ». والنمیمه هی: نقل الحدیث بین الناس لغرض الإفساد. سخن‌چین به بهشت وارد نمی‌گردد.   سخن‌چینی: یعنی نقل و انتقال سخن میان مردم به منظور ایجاد فساد (و تباهی)

«وَمَنْ اسْتَمَعَ إِلَى حَدِیثِ قَوْمٍ وَهُمْ لَهُ کَارِهُونَ، أَوْ یَفِرُّونَ مِنْهُ صُبَّ فِی أُذُنِهِ الآنُکُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ». کسی که به سخنان مردم گوش فرا می‌دهد در حالیکه آنها ناراضی‌اند (استراق سمع می‌کند) در روز قیامت در گوشهای وی سرب خواهند ریخت.

«وَیْلٌ لِلَّذِی یُحَدِّثُ بِالْحَدِیثِ لِیُضْحِکَ بِهِ الْقَوْمَ فَیَکْذِبُ، وَیْلٌ لَهُ، وَیْلٌ لَهُ». وای بر کسی که برای خنداندن دیگران به دروغ سخن‌پردازی می‌کند. وای بر او، وای بر او.

«إِنَّ شَرَّ النَّاسِ مَنْزِلَهً عِنْدَ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مَنْ وَدَعَهُ أَوْ تَرَکَهُ النَّاسُ اتِّقَاءَ فُحْشِهِ». در روز قیامت همانا بدترین مردم از نظر جایگاه و منزلت در نزد خداوند کسی است که دیگر مردم از ترس ناسزاگویی او از وی کناره‌گیری کنند.

«مَنْ سَمَّعَ سَمَّعَ اللَّهُ بِهِ، وَمَنْ یُرَائِی یُرَائِی اللَّهُ بِهِ» سَمَّعَ الله به: فضحه یوم القیامه، یرائی به: یُظْهِر سریرته. هر کس (کاری را در پنهان انجام دهد و بعد برای مطرح شدن و ریاکاری آن را) به مردم بشنواند خداوند او را در روز قیامت رسوا می‌کند، و هر کس (به منظور تظاهر و ریا) کاری را در منظر …

«لایَدْخُلُ الْجَنَّهَ مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّهٍ مِنْ کِبْرٍ». الْکِبْرُ: بَطَرُ الْحَقِّ أی رَدُّهُ، وَغَمْطُ النَّاسِ أی احْتِقَارُهُم. هر کس به اندازه ذره‌ای کبر در دلش وجود داشته باشد از بهشت محروم خواهد ماند.   کبر: عبارتست از پشت پا زدن و پایمال کردن حق و حقیر شمردن مردم.

«لَوْ أَنَّکُمْ تَتَوَکَّلُونَ عَلَى اللَّهِ حَقَّ تَوَکُّلِهِ لَرَزَقَکُمْ کَمَا یَرْزُقُ الطَّیْرَ تَغْدُو خِمَاصًا وَتَرُوحُ بِطاناً». چنانچه بر خدای توکل کنید آنگونه که حق توکل اوست به تحقیق که شما را همچون پرنده‌ای که صبحگاهان گرسنه (از لانه بیرون) می‌رود و شامگاه سیر (به لانه) بر می‌گردد رزق خواهد داد.  

«مَا مِن النَّاسِ مُسْلِمٌ یَمُوتُ لَهُ ثَلاثَهٌ مِن الْوَلَدِ لَمْ یَبْلُغُوا الْحِنْثَ إِلا أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّهَ». هر مسلمانی که سه تن از فرزندان او قبل از سن بلوغ (و قبل از اینکه به سن گناه برسند) از دنیا بروند بی‌تردید خداوند وی را (در مقابل چنین مصبیتی که تحمل نموده) بهشت خویش، ارزانی خواهد کرد.

« عُرِضَتْ عَلَى النَّبی -صلی الله علیه وآله وسلم- الأُمَمُ فی المَنَامِ فَرَأى أُمَّتَهُ وَفِیْهُمْ سَبْعُوْنَ ألفَاً یَدْخُلُوْنَ الجنَّهَ بِلا حِسَابٍ وَلا عَذَابٍ وَهُمْ: الَّذِیْنَ لا یَکْتَوونَ، وَلا یَسْتَرْقُوْنَ، وَلا یَتَطَیْرُوْنَ، وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُوْنَ ». تمامی امتها در خواب بر رسول -صلى الله علیه وآله وسلم- عرضه شدند. آن حضرت -صلى الله علیه وآله وسلم- در میان امت خویش هفتاد …

«مَنْ سَأَلَ اللَّهَ الشَّهَادَهَ بِصِدْقٍ بَلَّغَهُ اللَّهُ مَنَازِلَ الشُّهَدَاءِ وَإِنْ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ». هر کس (صمیمانه و) با صداقت کامل از خداوند تقاضای شهادت (در راه او را) بکند خداوند جایگاه و منزلت شهدا را بدو ارزانی می‌دارد هر چند (شهید نشود) و در خانه‌اش بر فراشش بمیرد.

«وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لا یُکْلَمُ أَحَدٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بمَنْ یُکْلَمُ فِی سَبِیلِهِ إِلا جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَاللَّوْنُ لَوْنُ الدَّمِ وَالرِّیحُ رِیحُ المِسْکِ». قسم به آن ذاتی که جان من در دست اوست هیچ کس در راه خداوند (جهاد) زخمی برنمی‌دارد ـ و خداوند بدان که در راهش زخمی می‌شود داناتر است ـ، مگر اینکه در روز قیامت …

«مَنْ سَأَلَ اللَّهَ الشَّهَادَهَ بِصِدْقٍ بَلَّغَهُ اللَّهُ مَنَازِلَ الشُّهَدَاءِ وَإِنْ مَاتَ عَلَى فِرَاشِهِ». هر کس (صمیمانه و) با صداقت کامل از خداوند تقاضای شهادت (در راه او را) بکند خداوند جایگاه و منزلت شهدا را بدو ارزانی می‌دارد هر چند (شهید نشود) و در خانه‌اش بر فراشش بمیرد.

«مَنْ جَهَّزَ غَازِیًا فَقَدْ غَزَا، وَمَنْ خَلَفَ غَازِیًا فِی أَهْلِهِ فَقَدْ غَزَا». هر کس مجاهدى را تجهیز کند (و به لحاظ مالی یا تهیه مرکب و غیره مجاهد را یاری رساند) گویی خود جهاد کرده و کسی که پس از رقتن مجاهد (و در نبود او) اهل و عیالش را پشتیبانی و یاری کند چنان است که خود جهاد کرده …

«رِبَاطُ یَوْمٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ خَیْرٌ مِنْ الدُّنْیَا وَمَا عَلَیْهَا وَمَوْضِعُ سَوْطِ أَحَدِکُمْ مِنْ الجَنَّهِ خَیْرٌ مِنْ الدُّنْیَا وَمَا عَلَیْهَا». یک روز در راه خدا سنگرگرفتن در جهاد از دنیا و آنچه در آن است بهتر است، و مقدار فضایی که یک شلاق از بهشت (دُرَّه) اشغال می‌کند. از دنیا و آنچه در آن است بهتر است.

«وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لا یُکْلَمُ أَحَدٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بمَنْ یُکْلَمُ فِی سَبِیلِهِ إِلا جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَاللَّوْنُ لَوْنُ الدَّمِ وَالرِّیحُ رِیحُ المِسْکِ». قسم به آن ذاتی که جان من در دست اوست هیچ کس در راه خداوند (جهاد) زخمی برنمی‌دارد ـ و خداوند بدان که در راهش زخمی می‌شود داناتر است ـ، مگر اینکه در روز قیامت …

«لِلشَّهِیدِ عِنْدَ اللَّهِ سِتُّ خِصَالٍ یُغْفَرُ لَهُ فِی أَوَّلِ دَفْعَهٍ وَیَرَى مَقْعَدَهُ مِنْ الْجَنَّهِ وَیجَارُ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَیَأْمَنُ مِنْ الْفَزَعِ الأَکْبَرِ وَیُوضَعُ عَلَى رَأْسِهِ تَاجُ الْوَقَارِ الْیَاقُوتَهُ مِنْهَا خَیْرٌ مِنْ الدُّنْیَا وَمَا فِیهَا وَیُزَوَّجُ اثْنَتَیْنِ وَسَبْعِینَ زَوْجَهً مِنْ الْحُورِ الْعِینِ وَیُشَفَّعُ فِی سَبْعِینَ مِنْ أَقَارِبِهِ» شهید در نزد خداوند از شش (جایزه) ویژگی برخوردار می‌گردد. در همان اولین وهله …

«فَضْلُ الْعَالِمِ عَلَى الْعَابِدِ کَفَضْلِی عَلَى أَدْنَاکُمْ ». ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلی الله علیه وآله وسلم-: «إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِکَتَهُ وَأَهْلَ السَّمَوَاتِ وَالأَرَضِینَ حَتَّى النَّمْلَهَ فِی جُحْرِهَا وَحَتَّى الْحُوتَ لَیُصَلُّونَ عَلَى مُعَلِّمِ النَّاسِ الْخَیْرَ». فضیلت عالم بر عابد چون فضیلت من (پیامبر) بر پایین‌ترین شما از لحاظ منزلت است. سپس رسول خدا -صلى الله علیه وآله وسلم- فرمود: همانا خداوند …

«مَنْ سَلَکَ طَرِیقًا یَبْتَغِی فِیهِ عِلْمًا سَلَکَ اللَّهُ بِهِ طَرِیقًا إِلَى الْجَنَّهِ وَإِنَّ الْمَلائِکَهَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا رِضَاءً لِطَالِبِ الْعِلْمِ وَإِنَّ الْعَالِمَ لَیَسْتَغْفِرُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَوَاتِ وَمَنْ فِی الأَرْضِ حَتَّى الْحِیتَانُ فِی الْمَاءِ وَفَضْلُ الْعَالِمِ عَلَى الْعَابِدِ کَفَضْلِ الْقَمَرِ عَلَى سَائِرِ الْکَوَاکِبِ إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَهُ الأَنْبِیَاءِ إِنَّ الأَنْبِیَاءَ لَمْ یُوَرِّثُوا دِینَارًا وَلَا دِرْهَمًا إِنَّمَا وَرَّثُوا الْعِلْمَ فَمَنْ أَخَذَ بِهِ أَخَذَ …

«مَنْ شَهِدَ الْجَنَازَهَ حَتَّى یُصَلِّیَ فَلَهُ قِیرَاطٌ، وَمَنْ شَهِدَ حَتَّى تُدْفَنَ کَانَ لَهُ قِیرَاطَانِ، قِیلَ وَمَا الْقِیرَاطَانِ؟. قَالَ: مِثْلُ الْجَبَلَیْنِ الْعَظِیمَیْنِ». قال ابن عمر –رضی الله عنهما-: (لقد فرطّنا فی قراریط کثیره). هر کسی بر جنازهای نماز بخواند یک قیراط اجر دارد، و کسی که بر دفن آن جنازه نیز همراه شود دو قیراط اجر خواهد داشت، از او سؤال …

«مَا مِنْ امْرِئٍ تَکُونُ لَهُ صَلاهٌ بِاللَّیْلِ فَیَغْلِبُهُ عَلَیْهَا نَوْمٌ إِلا کَتَبَ اللَّهُ –عزوجل- لَهُ أَجْرَ صَلاتِهِ وَکَانَ نَوْمُهُ ذَلِکَ صَدَقَهً». هر کس براى نماز نافله شب بیدارى کند، اما او را خواب ربوده باشد، مگر اینکه خداوند اجر نماز را برای او در نظر می‌گیرد و خوابش صدقهای برای اوست.

«مَنْ اسْتَیْقَظَ مِنْ اللَّیْلِ وَأَیْقَظَ امْرَأَتَهُ فَصَلَّیَا رَکْعَتَیْنِ جمِیعًا کُتِبَا مِنْ الذَّاکِرِینَ اللَّهَ کَثِیرًا وَالذَّاکِرَاتِ». هر کس شبانگاهان بیدار شود و همسرش نیز با او برخیزد, با همدیگر«به جماعت» دو رکعت نماز بخوانند, خداوند آنها را از زمره مردان و زنانی قرار میدهد که بسیار خداوند را یاد میکنند.

«مَن صَلّىَ الصُّبْحَ فِی جَمَاعَهٍ ثُمّ قَعَدَ یَذکُرُ اللهَ حَتّى تَطْلُعَ الشَمْسُ ثُمّ صَلّىَ رَکْعَتَینِ کَانَتْ لَهُ کَأجْرِ حَجّهٍ وَعُمْرَهٍ تَامّهٍ تَامّهٍ تَامّهٍ». هر کس نماز صبح را با جماعت بخواند بعد بنشیند و تا طلوع آفتاب خداوند را ذکر کند و سپس دو رکعت نماز را بر جای بیاورد به اندازه ثواب یک حج و یک عمره کامل، کامل، …