زخمیی شدن در راه خدا

«وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لا یُکْلَمُ أَحَدٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بمَنْ یُکْلَمُ فِی سَبِیلِهِ إِلا جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَاللَّوْنُ لَوْنُ الدَّمِ وَالرِّیحُ رِیحُ المِسْکِ».

قسم به آن ذاتی که جان من در دست اوست هیچ کس در راه خداوند (جهاد) زخمی برنمی‌دارد ـ و خداوند بدان که در راهش زخمی می‌شود داناتر است ـ، مگر اینکه در روز قیامت به گونه‌ای محشور می‌شود که خون او رنگ خون و بویش بوى مشک است.