هر فرزندی بر فطرت [پاک اسلام] متولّد می­شود، امّا پدر و مادرش وی را یهودی یا مسیحی و یا مجوسی می­کنند

پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَا مِنْ مَوْلُودٍ إِلاَّ یُولَدُ عَلَى الْفِطْرَهِ، فَأَبَوَاهُ یُهَوِّدَانِهِ أَوْ یُنَصِّرَانِهِ أَوْ یُمَجِّسَانِهِ»؛ «هر فرزندی بر فطرت [پاک اسلام] متولّد می­شود، امّا پدر و مادرش وی را یهودی یا مسیحی و یا مجوسی می­کنند».

و بنا بر روایتی، فرمودند: «إلّا علی هذِهِ الملّه»؛ «مگر بر این ملّت [اسلام متولّد می­شود]». و در روایتی دیگر، عبارت «إلّا علی الملّه»[۱]؛ «مگر بر ملّت [اسلام]» آمده است.

عیاض بن حمار Eروایت نموده که پیامبر rفرمودند: الله تعالی در حدیثی قدسی می­فرماید: «إِنِّی خَلَقْتُ عِبَادِی حُنَفَاءَ کُلَّهُمْ وَإِنَّهُمْ أَتَتْهُمْ الشَّیَاطِینُ فَاجْتَالَتْهُمْ عَنْ دِینِهِمْ»؛[۲] «همانا من تمامی بندگانم را حنیف [متمایل به اسلام و حقیقت] آفریدم، امّا شیاطین بر آنان تاخته و از دینشان باز می­دارند».

علاوه بر این، فطرت آدمی بر رجوع و پناه­بردن به پروردگارش در هنگام سختی­ها آفریده شده است. وقتی انسان -هر کسی که باشد- حتّی فرد کافر، در سختی می­افتد یا با خطری مواجه می­شود، خیالات و گمان‎ها از ذهنش بیرون می­رود و آنچه بر آن آفریده شده باقی می­ماند تا با صدای بلند و از عمق جان و دل فریاد زند و پروردگارش را فرا خواند که سختی و غمش را برطرف نماید و فقط به او پناه می­برد.

اللهY راست گفته که می­فرماید:

﴿فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ﴾ [العنکبوت: ۶۵]

«پس هنگامی ‌که در کشتی سوار شوند، الله Uرا با اخلاص می‌خوانند، سپس وقتی [الله] آنان را [با آوردن] به خشکی نجات دهد، باز آنان شرک می‌آورند».

مراد از این‌که انسان بر فطرت متولّد می­شود، این نیست که در آن وقت، آگاه به امور اسلام است، زیرا الله I می­فرماید:

﴿وَاللَّهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَیْئًا﴾ [النّحل: ۷۸]

«و الله شما را از شکم مادرانتان بیرون آورد در حالی‌که هیچ چیز نمی‌دانستید».

همچنین هدف این نیست که ساده و خام آفریده می­شود و شرک و توحید را نمی­شناسد، چون رسول الله r فرمودند: «إلّا ویُولَدُ علی الملّه»؛ «مگر این‌که بر ملّت [اسلام] متولّد می­شود» و در روایتی دیگر، عبارت «علی هذِهِ الملّه»؛ «بر این ملّت [اسلام]»، آمده است.

[۱]– صحیح بخاری، ج ۲، ص ۹۷؛ صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ۱۲۵۸٫

[۲]– صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ۲۸۶۵٫