وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
و این از صفات ذاتی است که به وسیله کتاب و سنت ثابت می‌باشد. الله تعالی می‌فرماید: ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّکَ ٱلۡأَعۡلَى ١﴾ [الأعلی: ۱]. «تسبیح گوی نام پروردگارت را که بالاتر از همه چیز است» و می‌فرماید: ﴿یَخَافُونَ رَبَّهُم مِّن فَوۡقِهِمۡ﴾ [النحل: ۵۰]. «از پروردگارشان که بالای آن‌هاست می‌ترسند» و از سنت حدیث ابوهریرهس که در مبحث اول در بیان ذکر هنگام خواب گذشت و در آن می‌فرماید: (… «اللَّهُمَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ فَلَیْسَ قَبْلَکَ شَیْءٌ وَأَنْتَ الْآخِرُ فَلَیْسَ بَعْدَکَ شَیْءٌ وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَیْسَ فَوْقَکَ شَیْءٌ وَأَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَیْسَ دُونَکَ شَیْءٌ »…)[۱] «خداوندا تو اول هستی و قبل از تو چیزی نبوده و تو آخر هستی و بعد از تو چیزی نبوده و تو ظاهر هستی و بالای تو چیزی وجود ندارد و تو باطن هستی و چیزی از تو مخفی نیست».
و این از صفات فعلی خداوند است که به وسیله کتاب و سنت ثابت است. الله تعالی می‌فرماید: ﴿ٱلرَّحۡمَٰنُ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱسۡتَوَىٰ ۵﴾ [طه: ۵]. «خداوند بر عرش استقرار یافت» و از قتاده بن نعمانس ثابت است که گفت: از رسول الله صلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود: «لما فرغ الله من خلقه استوى على عرشه»[۲] «و هنگامی که خداوند از خلقش فارغ شد بر عرشش قرار گرفت». استواء در لغت عرب به معنی بلندی و ارتفاع است و نحوه استقرار یافتن، بالا رفتن و قرار گرفتن الله تعالی بر عرش لایق به جلالش می‌باشد.
[۱] رواه مسلم برقم (۲۷۱۳).
[۲] رواه الذهبی فی العلو برقم (۱۱۹) وقال : رواته ثقات، رواه الخلال فی کتاب السنه.