وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
قاعده چهارم: نام‌های خداوند همه نیکو هستند
نام‌های خداوند همه نیکو هستند یعنی همه در نهایت زیبایی قرار دارند. الله تعالی می‌فرماید: ﴿وَلِلَّهِ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ﴾ [الأعراف: ۱۸۰]. «و خداوند دارای نام‌های نیکوست» که بر زیباترین نام‌ها و اشرفترین مدلول که وجود الله تعالی است، دلالت می‌کنند. که متضمن صفات کاملی است که به هیچ وجه احتمال نقصان در آن وجود ندارد و ممکن هم نیست.
مثال برای آن: (الحی) نامی از نام‌های خداوند متعال است که متضمن حیات کامل که عدم بر او سبقت نگرفته و زوال برآن نیاید. حیات مستلزم کمال صفات از نظر علم، قدرت، شنیدن، دیدن و جز این‌ها می‌باشد.
مثال دیگر: (العلیم) نامی از نام‌های الله تعالی است که متضمن علم کامل است که جهل بر آن پیشی نگرفته و به فراموشی منتهی نمی‌گردد. الله تعالی می‌فرماید: ﴿عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّی فِی کِتَٰبٖۖ لَّا یَضِلُّ رَبِّی وَلَا یَنسَى ۵٢﴾ [طه: ۵۲]. «علم آن در کتابی نزد پروردگارم است نه خطا می‌کند و نه فراموش می‌نماید». علم او به صورت اجمالی و تفصیلی همه چیز را در بر گرفته است فرق نمی‌کند متعلق به افعال او یا افعال مخلوقاتش باشد. الله تعالی می‌فرماید: ﴿یَعۡلَمُ خَآئِنَهَ ٱلۡأَعۡیُنِ وَمَا تُخۡفِی ٱلصُّدُورُ ١٩﴾ [المؤمن: ۱۹]. «چشم‌های خائن و آنچه را سینه‌ها پنهان می‌دارند، می‌داند».
زیبایی در نام‌های خداوند به اعتبار هر نام به تنهایی و به اعتبار جمع شدن با دیگری است پس همراه شدن اسمی از اسماء پروردگار با اسم دیگر کمال اندر کمال است.
مثال دیگر: (العزیز الحکیم) الله تعالی در بسیاری از جاهای قرآن بین آن‌ها را جمع نموده است هر یک از آن‌ها دلالت بر کمال خاص دارد که مقتضی آن است و آن عزت در عزیز و داوری و حکمت در حکیم است. جمع بین این دو دلالت بر کمال دیگری دارد و آن اینکه عزت برای الله تعالی به حکمت است پس عزت او مقتضی ظلم و ستم نیست کما اینکه بعضی از مخلوقات قدرتمند اینگونه می‌باشند بعضی از آن‌ها قدرت را با گناه بدست می‌آورد پس ظلم و ستم می‌کند. همچنین داوری خداوند و حکمت او مقرون به عزت کامل است بر خلاف داوری مخلوق و حکمت او گاهی ذلت و خواری بر آن‌ها عارض می‌شود.