وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
قاعده دوم: سخن گفتن در بعضی از صفات مانند سخن گفتن در صفات دیگر است
توضیح آن اینکه: سخن گفتن در بعضی از صفات از لحاظ اثبات و نفی مانند سخن گفتن در صفات دیگر است و این قاعده آن کسی را که بعضی از صفات را اثبات و بعضی دیگر را انکار می‌کند مورد خطاب قرار می‌دهد. هنگامی که مردی بعضی از صفات مانند حیات، علم، قدرت، شنیدن، دیدن و جز این‌ها را ثابت می‌کند و تمام آن‌ها را حقیقی قرار می‌دهد سپس در صفت محبت، رضا، غضب و چیزهای دیگر نزاع می‌کند و آن‌ها را مجازی قرار می‌دهد به او گفته می‌شود: فرقی بین آنچه که اثبات می‌کنی و آنچه که نفی می‌نمایی وجود ندارد سخن گفتن در مورد یکی از آن‌ها مانند سخن گفتن در مورد دیگری است. هنگامی که برای او حیات، علم، قدرت، شنیدن، دیدن را بدون تشبیه کردن به صفات مخلوقین ثابت می‌کنی تو را ملزم می‌کند که برای او محبت، رضا، غضب را هم ثابت کنی چنانکه خداوند از نفس خود بدون شبیه ساختن به مخلوقات خبر داده است اگر این را نپذیرد در تناقض و تضاد واقع می‌شود.