علمای اصول به جستجو در سیرت رسول الله صلی الله علیه و سلم به عنوان شارعی پرداختند که قواعد را برای مجتهدین پس از خود وضع میکند و قانون زندگی را برای مردم بیان می کند. بنابراین توجه آنها بیشتر به اقوال و افعال و تقریراتی (تاییدات) از پیامبر بوده که احکامی را ثابت می کنند.[۱]
بنابراین در تعریف سنت گفتند: «سنت عبارت است از هر آنچه از پیامبر جز قرآن صادر شده است.»[۲]
و این تعریف اقوال، افعال، تاییدات، نوشته ها، اشاره ها، تصمیمات و اموری را که ترک نموده، در بر می گیرد.[۳]
[۱] – همان
[۲] – الفقیه والمتفقه، خطیب بغدادی: ۱/۸۶؛ شرح الکوکب المنیر، ابن نجار فتوحی: ۲/۱۶۰
[۳] – جامع العلوم و الحکم: ۲/۱۲۱؛ مجموع الفتاوی: ۱/۲۸۲