عثمان رضی الله عنه (۴)

«حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّقِّىُّ حَدَّثَنَا عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ عَمْرٍو عَنْ زَیْدٍ هُوَ ابْنُ أَبِى أُنَیْسَهَ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنْ أَبِى عَبْدِ الرَّحْمَنِ السُّلَمِىِّ قَالَ لَمَّا حُصِرَ عُثْمَانُ أَشْرَفَ عَلَیْهِمْ فَوْقَ دَارِهِ ثُمَّ قَالَ أُذَکِّرُکُمْ بِاللَّهِ هَلْ تَعْلَمُونَ أَنَّ حِرَاءَ حِینَ انْتَفَضَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: «اثْبُتْ حِرَاءُ فَلَیْسَ عَلَیْکَ إِلاَّ نَبِىٌّ أَوْ صِدِّیقٌ أَوْ شَهِیدٌ». قَالُوا: نَعَمْ. قَالَ أُذَکِّرُکُمْ بِاللَّهِ هَلْ تَعْلَمُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم قَالَ فِى جَیْشِ الْعُسْرَهِ: «مَنْ یُنْفِقُ نَفَقَهً مُتَقَبَّلَهً». وَالنَّاسُ مُجْهَدُونَ مُعْسِرُونَ فَجَهَّزْتُ ذَلِکَ الْجَیْشَ قَالُوا نَعَمْ. ثُمَّ قَالَ أُذَکِّرُکُمْ بِاللَّهِ هَلْ تَعْلَمُونَ أَنَّ بِئْرَ رُومَهَ لَمْ یَکُنْ یَشْرَبُ مِنْهَا أَحَدٌ إِلاَّ بِثَمَنٍ فَابْتَعْتُهَا فَجَعَلْتُهَا لِلْغَنِىِّ وَالْفَقِیرِ وَابْنِ السَّبِیلِ قَالُوا اللَّهُمَّ نَعَمْ وَأَشْیَاءُ عَدَّدَهَا». [سنن الترمذی لـمحمد بن عیسى الترمذی، کتاب الـمَنَاقِبِ عَنْ رَسُولِ الله  صلی الله علیه و سلم باب فی مناقب عثمان بن عفان رضی الله عنه وَلَهُ کُنْیَتَانِ یُقَالُ أبُو عَمْرٍو وَأَبُو عَبْدِ الله].

«از ابی عبدالرحمن السلمی روایت شده که گفت: وقتی عثمان محاصره شده بود بر بام منزلش رفت و گفت: شما را به الله سوگند می‌دهم آیا می‌دانید وقتی که حراء لرزید رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: ثابت باش‌ای حراء که بر روی تو جز نبی و صدیق و شهید نیست؟ گفتند: بله (می دانیم). گفت: شما را به الله سوگند می‌دهم آیا می‌دانید که در جیش عسره (جنگ تبوک) رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: هرکس نفقه‌ای دهد مقبول باشد؟ در حالی که مردم در این جنگ به مشکل افتاده بودند و من این سپاه را تجهیز کردم؟ گفتند: بله. گفت: شما را به الله سوگند می‌دهم آیا می‌دانید هرکس از چاه رومه آبی می‌نوشید باید قیمت آن را نیز پرداخت می‌کرد که من آن را خریدم و برای غنی و فقیر و ابن السبیل وقف کردم؟ گفتند: بله، می‌دانیم. و به همین ترتیب مواردی دیگر را ذکر کرد».

«حَدَّثَنَا أَبُو زُرْعَهَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ بِشْرٍ حَدَّثَنَا الْحَکَمُ بْنُ عَبْدِ الْمَلِکِ عَنْ قَتَادَهَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ لَمَّا أُمِرَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم بِبَیْعَهِ الرِّضْوَانِ کَانَ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ رَسُولَ رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم إِلَى أَهْلِ مَکَّهَ قَالَ فَبَایَعَ النَّاسَ قَالَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: «إِنَّ عُثْمَانَ فِى حَاجَهِ اللَّهِ وَحَاجَهِ رَسُولِهِ». فَضَرَبَ بِإِحْدَى یَدَیْهِ عَلَى الأُخْرَى فَکَانَتْ یَدُ رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم لِعُثْمَانَ خَیْرًا مِنْ أَیْدِیهِمْ لأَنْفُسِهِمْ». [سنن الترمذی لـمحمد بن عیسى الترمذی، کتاب المَنَاقِبِ عَنْ رَسُولِ الله  صلی الله علیه و سلم باب فی مناقب عثمان بن عفان رضی الله عنه وَلَهُ کُنْیَتَانِ یُقَالُ أبُو عَمْرٍو وَأَبُو عَبْدِ اللّه].

«از انس بن مالک رضی الله عنه روایت شده که گفت: وقتی رسول الله صلی الله علیه و سلم امر به بیعت رضوان نمودند عثمان بن عفان فرستاده رسول الله صلی الله علیه و سلم به سوی اهل مکه بود. مردم با رسول الله صلی الله علیه و سلمبیعت کردند. ایشان فرمودند: بدرستیکه عثمان در حاجت الله و حاجت رسول او است. پس یک دست خود را به دست دیگر زد. دست رسول الله صلی الله علیه و سلم در این بیعت جایگزین دست عثمان بود».