یکی از بزرگ ترین گناهان بعد از شرک ورزیدن به خداوند متعال کشتن انسان مسلمان به ناحق است زیرا خداوند می فرماید: (وَمَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا) یعنى: (و هر فردی که انسان مومنی را عمدا به قتل برساند سزایش جاودانه ماندن در آتش دوزخ است و خداوند بر او خشم می گیرد و او را از رحمت خویش دور می کند و- علاوه بر اینها- عذاب بسیاری بزرگی هم برای وی درنظر گرفته است)النساء/٩٣.
و از ابوالدرداء رضی الله عنه روایت است، رسول الله صلى الله علیه وسلم مى فرماید: (کل ذنب عسی الله أن یغفره إلا من مات مشرکا أو مؤمن قتل مؤمنا متعمدا)یعنى: ( امید است خداوند هر گناهی را ببخشد مگر فردی که مشرک از دنیا رفته و یا مومنی که مومن دیگر را عمدا به قتل برساند)این حدیث را ابوداود ونسائی روایت کرده و البانی رحمه الله سند آن را”صحیح” دانسته است.
و از ابوسعید الخدری رضی الله عنه روایت است، رسول الله صلى الله علیه وسلم فرمود: (لو أن أهل السماء و الأرض اشترکوا فی دم مؤمن لأکبهم الله فی النار)یعنی: (اگر همه ساکنان آسمان و زمین در ریختن خون یک مؤمن مشارکت کنند قطعا خداوند همه آنها را بر روی چهره های شان در آتش جهنم سرازیر خواهد کرد) این حدیث را امام ترمذی روایت کرده و البانی رحمه الله سند آن را “صحیح” دانسته است.
و از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: (لن یزال المؤمن فی فسحه من دینه ما لم یصب دما حراما) یعنی: ( انسان مومن تا زمانی در دینش از گشایش -و توفیق انجام عمل صالح- برخوردار است که خون حرام نریزد-و فردی را به ناحق نکشد)صحیح بخاری.
هر مسلمان بایستی تمام تلاش خود را در زندگی به کار بگیرد تا هنگام ملاقات خداوند متعال، اثری از ریخته شدن خون مسلمانی به ناحق در کارنامه اعمالش وجود نداشته باشد بنابراین بر همه خردمندان واجب است تا هنگام وقوع درگیری های قبیله ای و طائفه ای و خانوادگی جهت اصلاح در بین آنها بکوشند و إحقاق حق کنند و اگر یکی از طرفین از پذیرش صلح خودداری کند بایستی طبق فرمان خداوند با گروه متجاوز برخورد شود تا اینکه دست از درگیری بردارند زیرا خداوند می فرماید: (وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا ۖ فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الْأُخْرَىٰ فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّىٰ تَفِیءَ إِلَىٰ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا ۖ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ) عنى: (و هرگاه دو گروه از مؤمنان بایکدیگر نزاع و درگیری کردند در بین آنها صلح و آشتی ایجاد کنید اما اگر یکی از طرفین حاضر به سازش نشدند و بر طرف دیگر ظلم و تعدی نمودند با گروه متجاوز بجنگید تا اینکه به فرمان خداوند بازگردد و در صورتیکه از ظلم و تعدی بازگشت در بین آنها با عدالت، ایجاد صلح و سازش کنید و همواره عدالت پیشه کنید و بدانید که قطعا الله عدالت پیشگان را دوست می دارد)الحجرات/٩.
بنابراین وظیفه یک مسلمان درقبال برادران مسلمانش در کشورهایی که قتل و خونریزی زیاد وجود دارد این است که از خداوند بخواهد تا در بین آنها ایجاد ألفت و آشتی کند و فتنه ها و قتل و بلاها را از آنها دور کند و مکر و نقشه های شوم دشمنان دین را که در کمین اجرای آنها هستند به خودشان بازگرداند و انسان مسلمان وظیفه دارد تا در حد توان دست یاری خود را در راستای تحقق صلح و آشتی برای آنان دراز کند.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین