تنها قرآن کافی نیست (۲)

حق تعالی در این رابطه می‌فرماید:

﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوٓاْ أَطِیعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِیعُواْ ٱلرَّسُولَ وَأُوْلِی ٱلۡأَمۡرِ مِنکُمۡۖ۵٩﴾ [النساء: ۵۹].

«ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید از خدا و فرستاده او و از رهبران تان پیروی نمایید.»

کلمه منکم قید اولی الامر است یعنی رهبرانی از خود شما باشند و همچون شما مسلمان باشند.

همچنین رسول خدا  صلی الله علیه وسلم فرموده است:

«لَا یُؤمِنُ أَحَدُکم حَتَّی أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیهِ مِن وَالِدِه وَوَلَدِه وَالنَّاسِ أَجمَعِین»^[۱]

(هیچ کس از شما مؤمن به حساب نخواهد آمد مگر اینکه مرا از پدر و فرزند و تمام انسان‌ها بیشتر دوست بدارد.)

یاران پیامبر رضوان الله علیهم دقیقاً این گونه بودند، پیامبر  صلی الله علیه وسلم را از جان و دل دوست داشتند و به خوبی از او پیروی می‌کردند و سنت و سیره و روش پیامبر  صلی الله علیه وسلم نزد آنان بر هر چیز دیگری مقدم بود و به خوبی از آن حمایت می‌کردند و چنانچه کسی را می‌دیدند که در مقابل سنت پیامبر قرار می‌گرفت، یا به آن استهزا می‌کرد او را به شدت توبیخ و سرزنش می‌کردند و با او قطع ارتباط می‌نمودند و بدین وسیله سنت پاک پیامبر  صلی الله علیه وسلم را از خدعه­ی حیله‌گران و دشمنان مصون نگه می‌داشتند.

پس از اصحاب، تابعین اصحاب، نیز بر راه و روش آن‌ها رفتند و در زمینه­ی محافظت همه جانبه از سنت پیامبر  صلی الله علیه وسلم به اصحابش اقتدا نمودند.

اما پس از اینکه مدت زمانی از عهد پیامبر و اصحاب و تابعین گذشت و ایمان رو به ضعف و سستی نهاد و دورویی و نفاق از هر سو، سر بر آورد و زهد و تقوی به حد اقل خود رسید، بسیاری از انسان‌ها به خود جرأت دادند و با پررویی و جسارت و از روی هوا و هوس به اظهار نظر پرداختند و هر آنچه مورد رضایت خدا خدا و پیامبر نبود، بر زبان جاری نمودند.

در زمان حاضر که فتنه از هر سو زبانه می‌کشد چیزهای حیرت‌آوری را می‌بینیم که سکوت کردن در برابر آن به هیچ وجه برای هیچ کس جایز نمی‌باشد. که از جمله‌ی آن‌ها توهین و استهزا به سنت پیامبر  صلی الله علیه وسلم و مقابله با آن، با آراء و نظریات بی‌پایه و بی‌اساس می‌باشد. عده‌ای از آن کسانی‌که دلباخته و فریفته آداب و رسوم بیگانگان هستند، این سنت‌ها و افراد ملتزم به آن‌ها را مورد مسخره و استهزا قرار می‌دهند گویا که چیز دیگری را نیافته‌اند تا اوقات فراغت خود را با آن بر کنند جز به سخریه گرفتن اشخاصی که سنت پیامبر  صلی الله علیه وسلم را بر پا می‌دارند و از آن محافظت می‌نمایند، این گونه افراد مشمول این حدیث پیامبر  صلی الله علیه وسلم می‌باشند که می‌فرماید:

«إِنَّ العَبدَ لَیَتَکَلَّمُ بِالکَلِمَهِ مِن سَخطِ الله لا یلقی لَها بالاً یهوِی بِها فِی جَهَنَّم»^[۲]

(گاه انسان کلمه‌ای را بر زبان جاری می‌کند که نزد خویش آن را بی ارزش حساب می‌کند و  مایه­ی خشم خدا می‌گردد و به وسیله­ی آن در جهنم فرو می‌افتد.)

[۱]– بخاری، حدیث ۱۵٫ مسلم، حدیث ۷۰٫

[۲]– بخاری، حدیث ۶۴۷۸٫