حکم تروایح
تراویح یا همان قیام رمضان سنت موکده است زیرا رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم مردم را به خواندن آن تشویق می کرد و خود ایشان هم سه شب آن را به جماعت اقامه کرد اما به خاطر این که این نماز بر مسلمانان فرض نشود آن را ترک نمود.
ماجرا را از زبان مادرمومنان عائشه ضی الله عنها بخوانیم:
پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم در مسجد نماز تراویح خواند و افراد زیادی پشت سر ایشان نماز خواندند. شب بعد هم رسول الله نماز تراویح خواند و افرادی بیشتری از شب قبل جمع شدند و پشت سر ایشان نماز خواندند. سپس شب سوم هم مردم جمع شدند ولی پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم پیش آنها نرفت و فردای آن روز فرمود: «قد رأیت صنیعکم فلم یمنعنی من الخروج إلیکم إلا أنی خشیت أن تفرض علیکم»: (دیشب آمدن شما را برای خواندن نماز تراویح به جماعت دیدم ولی ترسیدم که مبادا بر شما فرض گردد لذا بیرون نیامدم». (متفق علیه)
اما بعد از رحلت رسول الله و گذشت خلافت حضرت ابوبکر، حضرت عمر رضی الله عنه آن را بار دیگر احیا نمود و مردم را به اقامه آن به صورت جماعت فرا خواند که در ادامه ی بحث احادیث آن خواهد آمد.
و در حدیث دیگری رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرماید: «من قام رمضان إیمانا واحتسابا غفر له ما تقدم من ذنبه»: (کسی که از روی ایمان و یقین و برای رضای خدا قیام کند (نماز تراویح بخواند) گناهان گذشته اش بخشیده می شود). (متفق علیه)
وقت نماز تراویح
وقت نماز تراویح بعد از نماز عشاء شروع می شود و تا آخر شب ادامه دارد و بهتر این است که قبل از نماز وتر خوانده شود.