وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
مقدمه
در ابتدا فرارسیدن ماه مبارک رمضان را به شما عزیزان تبریک عرض می کنم. در ماه مبارک رمضان مسلمانان عبادت الله متعال را نسبت به ماه ها و روزهای دیگر سال بهتر و بیشتر انجام می دهند و علت آن این است که در ماه مبارک رمضان شیاطین در زنجیر هستند و نمی توانند افراد را به انحراف و انجام گناه بکشانند.
در ماه مبارک رضان عبادت های ویژه و مختلفی چون: گرفتن روزه، دادن فطریه، اعتکاف، تلاوت و ختم قرآن وجود دارد اما یکی از این عبادت های این ماه خواندن نماز تراویح (قیام رمضان) است که در این نوشتار به بحث و بررسی این مساله خواهیم پراخت.
توجه: به علت طولانی بودن بحث این نوشتار در چند قسمت ارائه خواهد شد و إن شاء الله در پایان تمام مطالب به صورت فایل پی دی اف در دسترس شما عزیزان قرار خواهد گرفت.
قبل از این که به بحث اصلی بپردازم لازم دانستم نکته ای را متذکر شوم و آن این که: در هیچ حدیث و روایتی واژه “تراویح” نیامده است بلکه در احادیث و روایات از این نماز به عنوان “قیام رمضان” یاد شده است اما بعدها به خاطر این که بعد از هر چهار رکعت نماز گزاران می نشستند و استراحت می کردند این نماز به تراویح مشهور و نام گذاری شد.
به این ترتیب اسم اصلی و شرعی این نماز “قیام رمضان” است نه تراویح.
جهت اطلاعات بیشتر به کتاب های (فتح الباری/ ۱۵/ ۴۳۱)، (الموطأ، روایه محمد بن الحسن، با تحقیق تقی الدین الندوی/ ج۱/ ص۳۵۱)، (شرح بلوغ المرام، شیخ عطیه محمد سالم/ ج۲/ ص ۱۵۶) و… مراجعه کنید.
معنای تراویح:
تراویح جمع “ترویحه” است و ترویحه به معنای استراحت کردن و به کسی راحتی دادن می باشد.
نویسنده: امید خزاعی