بعضی از افراد این امت به بت‎پرستی خواهند پرداخت (۸)

ضابطه و قاعده در فرق گذاشتن بین امامان پرهیزکار و امامان گمراه کننده فرموده‌ی الهی است که می‎فرماید: ﴿قُلۡ إِن کُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِی یُحۡبِبۡکُمُ ٱللَّهُ وَیَغۡفِرۡ لَکُمۡ ذُنُوبَکُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِیمٞ٣١ قُلۡ أَطِیعُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَۖ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا یُحِبُّ ٱلۡکَٰفِرِینَ٣٢﴾ [آل عمران: ۳۱-۳۲]. «بگو: اگر الله را دوست دارید، از من پیروی کنید تا الله شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد. و الله، آمرزنده­ی مهربان است. بگو: از الله و پیامبر اطاعت کنید؛ و اگر سرپیچی کنند، بدانند که الله کافران را دوست ندارد».

پس سخن پروردگارتان را بفهمید و آگاه باشید و مبادا شکوه و اهمیت فردی و یا جایگاهش در میان مردم شما را فریب دهد، چون پروردگارت از همه بزرگتر است و آنچه بر تو لازم و فرض است این است که از کلام خدا و سخن پیامبر صلی الله علیه و سلم پیروی نمایی و فقط و تنها پیامبر معصوم است و پروردگارت آنچه در دلهاست را بهتر می‎داند، چه بسا فردی که شما او را امام هدایت می‌شماری چنین نباشد چون خداوند به پیامبرش می‎گوید: ﴿ثُمَّ جَعَلۡنَٰکَ عَلَىٰ شَرِیعَهٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡرِ فَٱتَّبِعۡهَا وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَ ٱلَّذِینَ لَا یَعۡلَمُونَ١٨﴾ [الجاثیه: ۱۸]. «»»«سپس تو را بر راه و آیین روشنی از دین قرار دادیم؛ پس، از آن پیروی نما و از خواسته‌های نفسانی کسانی که نمی‌دانند، پیروی مکن‏».

پس هر کسی با قرآن و سنت و قول پیامبر صلی الله علیه و سلم مخالفت کرد، آنچه او می‎گوید هواپرستی است. و هر کسی سخن و فرمان پیامبر صلی الله علیه و سلم را نپذیرفت در حقیقت از هوای نفس خود پیروی می‎کند. خداوند متعال می‎فرماید:  ﴿فَإِن لَّمۡ یَسۡتَجِیبُواْ لَکَ فَٱعۡلَمۡ أَنَّمَا یَتَّبِعُونَ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَمَنۡ أَضَلُّ مِمَّنِ ٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ بِغَیۡرِ هُدٗى مِّنَ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِینَ۵٠﴾ [القصص: ۵۰]. «پس اگر درخواست تو را نپذیرفتند، بدان که آنان تنها از خواسته‌های نفسانی خویش پیروی می‌کنند. و هیچ‌کس گمراه‌تر از کسی نیست که بدون رهنمود و هدایتی از سوی الله، از خواسته‌های نفسانی خویش پیروی می‌کند. بی‌گمان الله مردم ستمکار را هدایت نمی‌کند».

و می‎فرماید:  ﴿ٱتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَیۡکُم مِّن رَّبِّکُمۡ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِیَآءَۗ قَلِیلٗا مَّا تَذَکَّرُونَ٣﴾ [الأعراف: ۳]. «از آیاتی پیروی کنید که از سوی پروردگارتان به شما نازل شده و به جای او از دوستانِ(باطل) پیروی نکنید. چه اندک پند می­گیرید!»

از زیاد بن حُدیر^[۱] روایت است که گفت: عمر به من گفت: آیا می‎دانی چه چیزی اسلام را نابود می‎کند و از بین می‎برد؟ گفتم: نه گفت: اسلام را لغزش عالم و جدال منافق با کتاب و حکم رهبران گمراه کننده، نابود می‎کند. [روایت  دارمی]^[۲].

و یزید بن عمیره^[۳] می‎گوید: معاذ بن جبل در هیچ مجلسی برای ذکر نمی‎نشست مگر اینکه هنگام نشستن می‎گفت: خداوند داور عادلی است، شک کنندگان هلاک شدند…

و در آن آمده: «از انحراف حکیم بپرهیزید، چون گاهی شیطان کلمه گمراهی را بر زبان حکیم می‎آورد و گاهی منافق کلمه حق را می‎گوید». به معاذ گفتم: رحمت خداوند بر تو باد از کجا بدانم که حکیم کلمه‌ی گمراهی را می‎گوید و منافق گاهی کلمه‌ی حق را می‎گوید؟ به من گفت: از سخنان شبهه دار حکیم که گفته می‌شود: این چیست؟ دوری کن. اما این نباید سبب شود تا از حکیم دوری کنی چون شاید او به حق باز گردد و حق را هرگاه شنیدی فرا بگیر، حق دارای نوری است. [روایت ابوداود و غیره].^[۴]

و ابن مبارک چه زیبا می‎گوید:

وَ هَل أفسَدَ الدِّینَ إلاَّ المُلُو

کُ وأحبارُ سُوءٍ ورُهبَانُها[۵]

و آیا دین را غیر از پادشاهان، علمای بد و دیرنشینان کسی دیگر فاسد کرده است؟

و گفته‌اش: (و چون شمشیر در میان آنها قرار گرفت تا روز قیامت از میان آنها برداشته نخواهد شد) یعنی وقتی در میان مسلمین فتنه و قتال در گرفت تا روز قیامت در میان آنها باقی می‎ماند و این به وقوع پیوسته است، چون وقتی با شهادت عثمان رضی الله عنه شمشیر در میان مسلمین آمد تا به امروز جنگ و فتنه در میانشان باقی است و تا روز قیامت خواهد بود، اما گاهی بسیار است، گاهی کم و گاهی در جهتی وجود دارد و از جهتی دیگر برطرف می‌شود.

و گفته‌اش: (قیامت بر پا نمی‎شود تا اینکه گروهی از امت من به مشرکین بپیوندند) یعنی تا وقتی که قبایلی از امت من به مشرکین بپیوندند^[۶] یعنی در سرزمین مشرکین اقامت می‎گزینند و با برگشتن از دین به سوی آنها می‎روند.

و گفته‌اش: (تا وقتی گروه‌های زیادی از امت من بت پرستی کنند) ابوالسعادات^[۷] می‌گوید: فئام یعنی جماعت زیاد. در روایت ابوداود آمده تا اینکه قبایلی از امت من بت‎ها را بپرستند که این معنای ظاهری است و این شاهدی بر عنوان فصل می‌باشد. و این ردّی است بر قبرپرستان و کسانی که می‎گویند این امت به شرک مبتلا نمی‎شوند و این امت بت‎پرستی نخواهند کرد.

 

(برگرفته از کتاب توحید محمد بن عبدالوهاب)

[۱]– زیاد بن حدیر اسدی ثقه و عابد بود. تقریب التهذیب ص۲۱۸٫

[۲]– فریابی در صفه النفاق ص۷۱-۷۲ و خطیب در الفقیه و المتفقه ۱/۲۳۴ و دارمی۲۶۴ و ابن عبدالبر در جامع بیان العلم۲/۹۷۹ روایت کرده و اسنادش صحیح است.

[۳]– یزید بن عمیره حمصی زبیدی یا کِندی ثقه و مورد اعتماد است. نگا: تقریب التهذیب ۶۰۴٫

[۴]– ابوداود۴۶۱۱، المعرفه فسوی۲/۷۱۹،۳۲۱،۳۲۰، فریابی صنفه النفاق(۷۳) و غیره و اسنادش صحیح است.

[۵]– بیهقی شعب الایمان۷۳۰۰ و اسنادش صحیح است.

[۶]– سنن ابی داود ۴۲۵۲ و سنن ترمذی ۲۲۱۹٫

[۷]– النهایه فی غریب الحدیث و الأثر ۳/۴۰۶٫