بزرگترین معجزه اسلام

• بقلم/ دکتر عادل شدی

 

قرآن کریم بزرگترین نشانه و حجت پیامبری رسول خدا صلی الله علیه وسلم است. خداوند همه‫ی عرب و عجم را از اول نبوت تا بروز قیامت با کتاب آسمانیش به مبارزه طلبیده، که هر کس در رسالت حضرت محمد صلی الله علیه وسلم ؛ آخرین پیک خداوند بسوی بشریت کوچکترین شک و تردیدی دارد، نمونه‫ای چون کتاب آسمانی قرآن کریم بیاورد، و ثابت کند که چنین سخنی پرگهر می‫تواند از انسانی خاکی صادر شود. عرب روزگار پیامبر که سرآمد تاریخ بلاغت و سخنوری عرب بودند از آنروز تا به قیامت از آوردن مثالی چون قرآن کریم ناتوان مانده‫اند، و سر تسلیم در مقابل پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم خم کرده، پس از درک پیام او با جان و دل و عقل آنرا پذیرفتند.

خداوند متعال می‫فرمایند: [البقره: ۲۳].

{و اگر در باره آنچه بر بنده خود [= پیامبر] نازل کرده‌ایم شک و تردید دارید، (دست کم) یک سوره همانند آن بیاورید؛ و گواهان خود را – غیر خدا – برای این کار، فرا خوانید اگر راست می‌گویید!}

و همچنین می‫فرمایند:

 [یونس: ۳۸].

{ولی [این سبک مغزان بی منطق، در عین روشن بودن حقیقت] می گویند: [پیامبر] آن را به دروغ بافته است. بگو: پس اگر [در ادعای خود] راستگو هستید، سوره ای مانند آن بیاورید، و هر که را جز خدا می توانید [برای این کار] به یاری خود دعوت کنید.}

امام ابن جوزی می‫گویند: معجزه بودن قرآن مجید بصورتهای متعددی تجلی می‫کند، از آنجمله است:

1. از نظر قدرت بیانی و بلاغت و فصاحت و ایجاز و بازکردن مطالب، و همه‫ی تصاویر زیبایی و کمال زبانی. چه بسا قصه‫ای را در جائی با تفصیلات آن می‫یابی، و در جائی دیگر تکرار آن البته بصورت بسیار فشرده، و چون به سیاق و سباق آیات بنگری با کمال حیرت می‫یابی، که هر اسلوب قرآنی مناسب جا و مکان و سیاقش آمده، و نه تنها هیچ نقص و عیبی در اسلوب نیست، بلکه قله‫ی سرشار بلاغت همان شیوه‫ی ملکوتی قرآن است و بس.
2. از نظر بیان و نگارش نوینش که با شیوه‫های سخنوری و موسیقی شعر کاملا مخلتف است. و این دو معنی از جمله نکات به مبارزه طلبیدن عربها هستند. عرب از آنروز تا به امروز و تا به روز ازل از آوردن چنین اسلوبی عاجزند، و این تسلیم شدن آنها و اعترافشان به کمال قرآنی آنها را به اسلام آوردن و سرتسلیم نزد پروردگار یکتا سوق داد. این اسلوب ملکوتی آنچنان عرب را حیرتزده کرده بود که بزرگترین ادیبان نامدار چون؛ ولید بن مغیره، به پاس احترام قرآن به یک پا ایستاده گفت: سوگند بخدا که در قرآن عجب شیرینی و لطافتی است، و عجب زیبائی و جلالی است!..
3. از نیم رخهای معجزه بودن قرآن می‫توان به اطلاعات قرآنی و اخبار آن از ملتهای پیشین، و زندگی پیامبرانی که مسیحیان و یهودیان از آنها اطلاعاتی ناچیز و احیانا نادرستی داشتند اشاره کرد. و البته بیاد داشته باشیم که این اخبار را انسانی که سواد خواندن و نوشتن نداشته، و با آخوندهای مسیحی و کاهنان و جادوگران و رهبران دینی آنها هیچ نشست و برخواست و آشنائی نداشته است، و حتی عربهایی که سواد خواندن و نوشتن داشته‫اند، و با دانشمندان و در جلسه‫های علمای مسیحی و یهودی شرکت می‫کردند نیز از اخباری که به پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم از راه قرآن به مردم می‫رساندند کاملا بی‫خبر بودند.
4. اطلاع دادن از برخی اخبار پوشیده‫ای که در آینده اتفاق می‫افتد، و آنچنان که قرآن گفته بود آن قضایا روی داد. مثل اینکه قرآن به یهودیان گفت:

[البقره: ۹۴]،

{بگو: اگر راست مى‌گویید که سراى آخرت نزد خدا ویژه شماست نه مردم دیگر، پس آرزوى مرگ کنید.}

سپس گفت:

 [البقره: ۹۵].

{و هرگز آرزوی مرگ نخواهند کرد، (زیرا عذاب سخت) به واسطه کردار بد خود (برای خود در آخرت مهیا کرده‌اند)، و خدا آگاه به ستمکاران است.}

و قرآن گفت:

 [البقره: ۲۳]

{پس سوره ای چون قرآن بیاورید}

سپس گفت:

[البقره: ۲۴]

{ و هرگز نمی توانید انجام دهید}

و آنها هرگز چنین نکردند.

و قرآن گفت:

[آل عمران: ۱۲]

{به آنها که کافر شدند بگو: «(از پیروزی موقت خود در جنگ اُحُد، شاد نباشید!) بزودی مغلوب خواهید شد. ..}

و آنها همانطور که قرآن گفته بود شکست خوردند.

و قرآن به مؤمنان گفت:

 [الفتح: ۲۷].

{.. بطور قطع همه شما بخواست خدا وارد مسجد الحرام می‌شوید در نهایت امنیّت ..}

و مسلمانان به آنچه قرآن به آنها وعده داده بود، رسیدند و وارد مسجد الحرام شدند.

قرآن در باره‫ی ابو لهب و زنش گفت:

 [المسد: ۳ – ۵].

{به زودی در آتشی زبانه دار درآید؛ (٣) و [نیز] همسرش که هیزم کش است [در آتش زبانه دار در آید.] (۴) [همان که] بر گردنش طنابی تابیده از لیف خرماست. (۵)}

و این دلیلی است واضح و برهانی است گویا و روشن بر اینکه آن دو در حال کفر خواهند مرد و ایمان نخواهند آورد. و چنین شد.

5. قرآن از هر گونه اختلاف و تناقض و دوگانه گوئی بدور است.

خداوند متعال می‫فرمایند:

[النِّسَاء: ۸۲]،

{آیا درباره قرآن نمی‌اندیشند؟! اگر از سوی غیر خدا بود، اختلاف فراوانی در آن می‌یافتند.}

و همچنین فرمودند:

 [الحجر: ۹].

{البته ما قرآن را بر تو نازل کردیم و ما هم آن را محققا محفوظ خواهیم داشت.}

ابوهریره شاگرد وفادار پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم از آن حضرت چنین روایت می‫کنند: پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: هیچ پیامبری را خداوند نفرستاد مگر اینکه بدو نشانه‫ها و علامتهایی داد که مردم بر اساس آنها به او ایمان آوردند. و علامت و نشانه‫ی پیامبری من وحی است که خداوند بر من قرآنی کرده است، و امیدوارم که پیروان من از پیروان تمامی پیامبران دیگر روز قیامت بیشتر باشند^([۱]).

ابن عقیل می‫گوید: و از جمله تصاویر معجزه بودن قرآن این است که؛ هیچ کسی نمی‫تواند در قرآن یک آیه‫ای بیابد که معنایش از سخنی پیشین گرفته شده باشد! این در حالی است که ادیبان و سخنوران همیشه پرده از استفاده و قرض گیری برخی از برخی دیگر برمی‫کشند. مثلا می‫گویند: متنبی از بحتری این جمله را گرفته است!

ابن جوزی می‫گوید: وقتی در معجزه‫ی پیامبر اکرم  صلی الله علیه وسلم به دقت فکر کردم دو مورد برایم روشن شد:

اولی: معجزات پیامبران با وفات آنها ناپدید شده‫اند!

اگر امروز کافری بپرسد. چه دلیلی بر درستی ادعای محمد و موسی دارید؟

و به او گفته شود: ماه برای حضرت محمد صلی الله علیه وسلم به دو نیمه تقسیم گشت، و دریا برای حضرت موسی شگافته شد. او خواهد گفت: آنچه ادعا می‫کنید امکان ندارد!

از اینروست که خداوند معجزه‫ی پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم را قرآن کریم قرار داد که تا روز ازل پایدار بماند. و شاهد و گواهی راستین، و دلیلی و حجت و برهانی درست بر صدق و راستگویی او پس از وفاتش نیز باشد. و همین قرآن را خداوند دلیل و برهانی قرار داد بر راستی و صداقت پیامبران. چرا که قرآن از آنها اطلاع می‫دهد و بر درستی و صدق پیامبریشان مهر قبول می‫زند.

دومی: قرآن به مسیحیان و یهودیان ـ اهل کتاب ـ اطلاع داد که صفات و ویژگیهای حضرت محمد صلی الله علیه وسلم در تورات و انجیل ثبت شده است. و قرآن گواهی بر ایمان حاطب بن ابی بلتعه داد، و قرآن شهادت داد که مادر مؤمنان؛ عائشه از تهمتی که بدو وارد شده کاملا پاک و مبراست. و البته اینها گواهی و شهادتهایی است بر علم غیب.

حال اگر در تورات و انجیل صفات و ویژگیهای پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم نمی‫بود، حتما آنها از ایمان آوردن به حضرت محمد صلی الله علیه وسلم سرباز می‫زدند و از اسلام دلزده می‫شدند!

و اگر “حاطب” می‫دانست که گواهی قرآن در مورد او نادرست است، و یا مادر مؤمنان عائشه می‫دانست که آنچه قرآن در حق او گواهی داده، با حقیقت منافات دارد، بدون شک آن دو از ایمان و اسلام زده می‫شدند و درک می‫کردند که گواهی و شهادت قرآن دروغ است، و از اسلام متنفر می‫شدند^([۲]).

 

([۱]). به روایت امام بخاری و امام مسلم نیشابوری.

([۲]). نگا: الوفا ص/ ۲۶۳ ـ ۲۷۳، به اختصار.