وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ازدواج شیوه ای برای ایجاد روابط جدید و گستراندن دایره ی ارتباطات فرد در اجتماع می باشد. ازدواج فامیلی، همانند ازدواج با بیگانه ها، روابط اجتماعی جدیدی را پی ریزی نمی کند. بنابراین بهتر است که دختر مسلمان، درصورت یافتن شوهری با خصوصیات مورد پسند خود و خانواده اش، به ازدواج شخصی خارج از اعضای فامیل و خویشان در آید.
گاهی نیز چاره ای جز ازدواج با افرادی بجز فامیل و خویشاوندان نیست؛ وقتی که در میان خویشاوندان کسی را نتواند پیدا کند که دارای ویژگی های ضروری یک شوهر مسلمان باشد، ویژگی هایی مانند: دینداری، حسن سلوک و رفتار، تندرستی و سلامت جسم و عقل و درون، یا ممکن است چنین کسی باشد ولی مورد توافق دختر و خانواده اش نباشد. ازوداج با غیر فامیل این اجازه را به دختر می دهد تا، در نتیجه ی تفاوت محیط و فرهنگ ها و اقامت در میان کسانی جدای از افرادی که در بین آن ها بزرگ شده است، فرصت های گسترده تری را برای شناخت و بنیان نهادن پیوندهایی متفاوت برخوردار باشد.
همچنین امکان دارد که ازدواج فامیلی، به دلیل پیدایش تراکم خصوصیات وراثتی غیر مطلوب، به سستی و ناتوان گشتن نسل بعدی بیانجامد. شاید همین مسأله حضرت عمر بن خطاب -رضی الله عنه- را واداشته است که جامعه ی اسلامی را اینگونه سفارش فرماید: (اغتربوا لا تَضْوُوا ) یعنی: «دور و گسترده شوید و باریک و نحیف نشوید.» (به این مفهوم که: با غیر فامیل ازدواج کنید تا دچار ضعف و سستی نگردید). این سخن به معنای حرمت یا مکروه بودن ازدواج فامیلی در صورت وجود شرایط مناسب آن نمی باشد، بلکه هدف از آن متوجه ساختن جامعه به خطرهای بستن درها بر ازدواج غیر فامیلی است.
ترجمه: مسعود