اثبات نبوت و ارسال پیامبر صل الله علیه و سلم

آیات بسیار متعددی در قرآن کریم آمده است که به دلالت عقل، بر صدق نبوت دیگر پیامبران به صورت عام و بر نبوت رسول الله ص به صورت خاص دلالت دارد. این ادلّه بسیار قوی و آشکار و واضح ­اند. چند آیه­ که تصدیق نبوت رسول الله صل الله علیه و سلم را در بر دارد و اثبات کننده ­ی بعثت وی از جانب الله متعال است را، ذکر می ­کنیم:

• *ذَلِکَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ وَمَا کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَیُّهُمْ یَکْفُلُ مَرْیَمَ وَمَا کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یَخْتَصِمُونَ*: (این [جمله‌] از اخبار غیب است که به تو وحى مى‌کنیم، و [گرنه‌] وقتى که آنان قلم­هاى خود را [براى قرعه‌کشى] مى‌افکندند تا کدام یک سرپرستى مریم را به عهده گیرد، نزد آنان نبودى؛ و [نیز] وقتى با یک­دیگر کشمکش مى‌کردند نزدشان نبودى)[۱]. پیامبر ص داستان پیامبران گذشته و اخبار امت­های پیشین را به صورت مفصل و راست بیان داشته است؛ حال آن­که این خبر­ها و سرگذشت­ها را از قوم خویش نیاموخته بود. از اهل کتاب هم نبود که نزد آنان آموخته باشد. حتی خبرهایی آورده است که با این تفاصیل، نزد خود اهل کتاب هم، یافت نمی­شود.

• *وَمَا کُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتَابٍ وَلا تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذًا لارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ*: (و تو هیچ کتابى را پیش از این نمى‌خواندى و با دست [راست‌] خود [کتابى‌] نمى‌نوشتى، و گر نه باطل‌اندیشان قطعاً به شک مى‌افتادند)[۲]. این دلیل بسیار واضح و روشن است؛ چرا که رسول الله صل الله علیه وآله وسلم قدرت خواندن و نوشتن نداشته و معجزه­ای به نام قرآن آورده است.

• *فَقَدْ لَبِثْتُ فِیکُمْ عُمُرًا مِنْ قَبْلِهِ أَفَلا تَعْقِلُونَ*: (قطعاً پیش از آن، روزگارى در میان شما به سر برده‌ام. آیا فکر نمى‌کنید؟)[۳]. *أَمْ لَمْ یَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْکِرُونَ*: (یا این­که پیامبرشان را نشناختند، از این رو او را انکار می‌کنند؟!)[۴]. این آیات هم دلایلی واضح و روشنی هستند. زیرا رسول الله ص روزگاری در میان آنان زیسته بود و او را خوب می­شناختند. به راست­گویی، امانت­داری و صالح بودنش باور داشتند. تا جایی که به او لقب امین دادند. چگونه می­توانستند او را در خبر دادن از رسالتش تکذیب کنند؛ او که به مردم دروغ نمی­گوید، آیا بر الله دروغ می­بندد؟!

۴-*وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الأَقَاوِیلِ. لأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ. ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ. فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ*: (و اگر [او] پاره‌اى گفته‌ها (ی دروغ) بر ما بسته بود، دست راستش را سخت مى‌گرفتیم، سپس رگ قلبش را پاره مى‌کردیم، پس هیچ یک از شما مانع [از عذاب‌] او نمى‌شد)[۵]. این آیه ­ هم دلیلی واضح و روشن است. چرا که اگر کسی بخواهد به ادعای نبوت بر بندگان الله متعال دروغ ببندد، الله متعال رسوایش می­ کند تا مردم دچار شک و تردید نگشته و به اشتباه نیفتند. چگونه می­شود یک نبی، دروغ­گو باشد و الله ـ او را در میان مردم یاری کرده و قدرت بخشد. ما دیده­ ایم که الله متعال آنان که به دروغ ادعای نبوت کرده اند را، چگونه خوار و ذلیلشان کرده و کوس رسوایی آنان را دمید و دروغ­شان را برای هر صاحب خِرَدی آشکار نمود.

[۱] . آل عمران / ۴۴٫

[۲] . عنکبوت / ۴۸٫

[۳] . یونس / ۱۶٫

[۴] . مؤمنون / ۶۹٫

[۵] . حاقه / ۴۴ – ۴۷٫