آیا خوردن ادرار شتر که می گویند برای درمان سرطان مفید است، جایز است و نجس نیست؟

تو یک سایت خواندم که ” درمان سرطان با ادرار شتر امکان داره ” این سوال واسم پیش اومد که مگه خدا نفرموده تو حرام شفا قرار نداده؟

الحمدلله،

مداوای مریض با اشیاء حرام و نجس جایز نیست. ولی توجه داشته باشید که ادرار و سرگین حیوانات حلال گوشت مانند گاو و گوسفند و شتر و اسب و … نجس نیست. زیرا اصل بر طاهر بودن اشیا است مگر اینکه دلیلی بر نجاست آن در نصوص شرعی وارد شده باشد، و ازطرفی هیچ دلیلی مبنی بر نجس بودن ادرار یا سرگین حیوانات حلال گوشت وارد نشده است.

ادرار  و  مدفوع  حیواناتی ‌که‌ گوشتشان  حلال  است‌،  امام  مالک  و  امام  احمد  و  گروهی  از  شافعی  مذهبان‌،  به  پاکی  آن  رای  داده‌اند.  ابن  تیمیه‌ گفته  است‌:  هیچیک  از  یاران  پیامبر  از  ناپاکی  آنها  حرف  نزده‌اند،  بلکه  قول  به  نجاست  آنها،  سخنی  است جدید که  در  نزد  اصحاب  سابقه  ندارد.

شوکانی  گفته  است‌:  “‌ظاهر  آنست  که  ادرار  و  سرگین  هر  حیوانی  که  گوشتش خوردنی  باشد  (‌حلال  باشد)  پاک  است  و علت  آن  “‌‌تمسک  به  اصل‌“‌  و  “‌‌استصحاب براء‌ت  اصلی‌“‌  است‌،  و  نجاست  یک  حکم  شرعی  است‌ که  حکم  مقتضای  “‌‌اصل‌“‌  و  “‌‌براء‌ت‌“  را  تغییر می‌دهد،  پس  قول  مدعی  نجاست  بدون  دلیلی ‌که  شایستگی  تغییر آن  دو  حکم  را  داشته  باشد،  پذیرفته  نمی‌شود،  و  حال  آنکه  برای  ادعای  قائلین  به  نجاست  “‌آنها”  دلیی  نیافتیم‌“‌‌.

از طرفی دیگر ثابت شده است که پیامبر صلی الله علیه وسلم در مکان تجمع گوسفندان نمازخوانده اند و شکی نیست که مکان تجمع گوسفندان خالی از ادرار و سرگین (پشکل) آن گوسفندان نیست:

وَعَنْهُ رضی الله عنه قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم یُصَلِّی قَبْلَ أَنْ یُبْنَى الْمَسْجِدُ فِی مَرَابِضِ الْغَنَمِ. (بخارى:۲۳۴)

انس رضی الله عنه می‏گوید: قبل از اینکه مسجد ساخته شود، نبی اکرم صلی الله علیه وسلم در جایی که شبها گوسفندان می‏خوابیدند، نماز می‏خواند.

و اگر ادرار و سرگین آن حیوانات نجس می بود پیامبر صلی الله علیه وسلم در آنجا نماز نمی خواندند زیرا باید مکان نمازگذار پاک باشد.

همچنین روایت صحیحی در بخاری وجود دارد که در آن قومی نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم می آیند درحالیکه بیمار هستند و ایشان آنها را امر به نوشیدن ادرار و شیر شتر می نماید:

«عَنْ أَنَسٍ رضی الله عنه  قَالَ: قَدِمَ أُنَاسٌ مِنْ عُکْلٍ أَوْ عُرَیْنَهَ، فَاجْتَوَوُا الْمَدِینَهَ، فَأَمَرَهُمُ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم  بِلِقَاحٍ، وَأَنْ یَشْرَبُوا مِنْ أَبْوَالِهَا وَأَلْبَانِهَا، فَانْطَلَقُوا، فَلَمَّا صَحُّوا قَتَلُوا رَاعِیَ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم  وَاسْتَاقُوا النَّعَمَ، فَجَاءَ الْخَبَرُ فِی أَوَّلِ النَّهَارِ، فَبَعَثَ فِی آثَارِهِمْ، فَلَمَّا ارْتَفَعَ النَّهَارُ جِیءَ بِهِمْ، فَأَمَرَ فَقَطَعَ أَیْدِیَهُمْ، وَأَرْجُلَهُمْ، وَسُمِرَتْ أَعْیُنُهُمْ، وَأُلْقُوا فِی الْحَرَّهِ یَسْتَسْقُونَ فَلا یُسْقَوْنَ.» (بخارى:۲۳۳)

« انس بن مالک رضی الله عنه  می‏گوید: عده‏ای از طایفه عُکل یا عُرینه به مدینه آمدند و از آب و هوای آن، بیمار شدند. رسول الله صلی الله علیه وسلم  دستور داد تا خود را به شتران شیری برسانند و از ادرار و شیر آنان، بخورند. آنان چنین کردند و از بیماری، شفا یافتند…»

این  روایت  دلالت  بر آن  دارد که  ادرار شتر  پاک  است  و  ادرار دیگر  حیوانات حلال  گوشت‌،  بقیاس  بر  آن  پاک  است‌ و اگر نجس می بود پیامبر امر به نوشیدن آن نمی کردند و این واقعیت که در سوال مذکور است دلیلی است بر معجزه احادیث نبوی و اینکه پیامبر صلی الله علیه وسلم از روی هوا و هوس خود سخن نمی گوید و همه از جانب باری تعالی است.

ولی با این وجود ادرار و سرگین (فضاله های) حیوانات حرام گوشت مانند سگ و خوک و … و همچنین ادرار و مدفوع انسان نجس طاهر نیستند  بلکه نجس می باشند و اصابت آنها به بدن و لباس باعث انتقال نجاست است و بایستی رفع نجاست شود. دلیل این امر نیز روایت صحیحی است:

از عبدالله روایت است که گفت : (أراد النبی صلی الله علیه وسلم أن یتبرز، فقال » ائتنی بثلاثه أحجار، فوجدت له حجرین وروثه حمار، فأمسک الحجرین وطرح الروثه وقال : هی رجس)بخاری

«پیامبر صلی الله علیه وسلم خواست برای قضای حاجت دور شود فرمود : سه سنگ برایم بیاور، من هم دو سنگ و سرگین الاغی را پیدا کردم و برایش بردم، پیامبر دو سنگ را برداشت و سرگین را دور انداخت و فرمود این نجس است».

و دلیل نجس بودن مدفوع انسان حدیث ابوهریره است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : (إذا وطی أحدکم بنعله الأذی فإن التراب له طهور) ابوداود  «هرگاه یکی از شما با کفشش روی ناپاکی (انسان) رفت خاک برای (کفش) او پاک‌کننده است».

«الأذی» : هر چیزی که باعث أذیت شود مانند نجاست و أشغال و سنگ و خارک و غیره و منظور از «أذی» در حدیث همچنانکه واضح است نجاست است.

و اما دلیل نجس بودن ادرار حدیث أنس است که گفت : (أن أعرابیا بال فی المسجد فقام إلیه بعض القوم، فقال رسول الله صلی الله علیه وسلم : دعوه ولاتزرموه، قال : فلما فرغ دعا بدلو من ماء فصبه علیه) متفق علیه.

«یک نفر اعرابی (صحرانشین) در مسجد ادرار کرد بعضی از مردم به سوی او بلند شدند (تا او را منع کنند). پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : او را به حال خود رها کنید وباعث حبس ادرارش نشوید. انس گفت : وقتی تمام شد (پیامبر) سطلی آب درخواست کرد و آن را بر محل ادرار ریخت».

خلاصه اینکه اگر سرگین یا ادرار حیوانات حلال گوشت در محل نماز خواندن وجود داشت یا اینکه به بدن یالباس اصابت کرده باشند، لازم به شستن نیست و نماز نیز صحیح است ولی بلعکس ادرار و سرگین حیوانات حرام گوشت و مدفوع و ادرار انسان نجس است و باید رفع نجاست از لباس و بدن و محل نماز شود.

والله اعلم