اول: به معنی راهنمایی به سوی حق، و این نوع هدایت برای همه مخلوقات است، و همین هدایت است که پیامبران و دعوتگرانِ پیرو آنان توانایی آنرا دارند چنانکه خداوند متعال می فرماید:
(وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقیم).
«بی گمان تو به راه راست هدایت می کنی».
دوم: هدایت به معنی توفیق دادن و ثبات بخشیدن، که این نوع هدایت فقط از سوی خداوند متعال است و با فضل و لطف و احسانش نصیب بندگان پرهیزگارش می کند و جز ذات متعال او هیچکس توانائی آنرا ندارد. چنانکه خداوند متعال می فرماید:
(إِنَّکَ لا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ).
«ای پیامبر هر کس را که دوست می داری نمی توانی هدایت کنی بلکه خداوند هر کس را که بخواهد هدایت می کند».