وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
از علامت‌های ایمان عبارت‌اند از: محبت داشتن به تمام صحابه با قلب، و تعریف و تمجید آن‌ها با زبان، و راضی بودن از آن‌ها و استغفار کردن برایشان و سکوت نمودن در مورد مشاجراتی که بین آن‌ها رخ داده است، و دشنام ندادن به آنان، به خاطر این‌که آن‌ها داری خوبی‌ها و فضایل زیادی هستند که برخی عبارت‌اند از: انجام دادن کارهای نیک و احسان کردن، یاری کردن الله و رسولش به وسیله‌ی اطاعت کردن و جهاد در راه الله، و دعوت کردن به آن، هجرت نمودن و نصرت کردن، بخشش اموال و جان‌های خویش در راه الله به خاطر رضایت او. پس الله از همه‌ی آن‌ها راضی گردید.
- الله بلندمرتبه می‌فرماید: ﴿وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلۡأَوَّلُونَ مِنَ ٱلۡمُهَٰجِرِینَ وَٱلۡأَنصَارِ وَٱلَّذِینَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحۡسَٰنٖ رَّضِیَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُ وَأَعَدَّ لَهُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِی تَحۡتَهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِینَ فِیهَآ أَبَدٗاۚ ذَٰلِکَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِیمُ١٠٠﴾ [التوبه: ۱۰۰].
«و پیشگامان نخستین – از مهاجران و انصار- و کسانی که به نیکی از آنان پیروی کردند، الله از آنان راضی گشت و آنان [نیز] از او راضی شدند؛ و باغ‌هایی [در بهشت] برایشان مهیّا کرده است که جویبارها از زیر [درختان] آن جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند. این همان [رستگاری و] کامیابی بزرگ است».
- و الله بلندمرتبه می‌فرماید: ﴿وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ وَٱلَّذِینَ ءَاوَواْ وَّنَصَرُوٓاْ أُوْلَٰٓئِکَ هُمُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ حَقّٗاۚ لَّهُم مَّغۡفِرَهٞ وَرِزۡقٞ کَرِیمٞ٧۴﴾ [الأنفال: ۷۴].
«و کسانی که ایمان آوردند و هجرت نمودند و در راه الله جهاد کردند و کسانی که [این مهاجران را] پناه دادند و یاری نمودند، اینان مؤمنان حقیقی هستند. برای آنان [در بهشت] آمرزش و روزیِ شایسته‌ای خواهد بود».
- عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَس قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: «لَا تَسُبُّوا أَصْحَابِی، لَا تَسُبُّوا أَصْحَابِی، فَوَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوْ أَنَّ أَحَدَکُمْ أَنْفَقَ مِثْلَ أُحُدٍ ذَهَبًا، مَا أَدْرَکَ مُدَّ أَحَدِهِمْ، وَلَا نَصِیفَهُ».[۱]
ابوهریره س از رسول ج روایت می‌نماید که فرمود: «اصحاب مرا دشنام ندهید، اصحاب مرا دشنام ندهید، قسم به کسی که جانم در دست اوست اگر یکی از شما به اندازه‌ی کوه احد، طلا انفاق کند، با یک یا نصف مُدّی که اصحاب من انفاق کردند، برابری نمی‌کند».
[۱] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۳۶۷۳ و مسلم حدیث شماره ۲۵۴۰ با لفظ مسلم