تأثیر اسباب و ایمان به قدر

 تأثیر اسباب و ایمان به قدر

تأثیر و به کارگیری اسباب منافاتی با ایمان به قضا و قدر ندارد، بلکه استفادۀ از آن‎ها نشانۀ باور صحیح به تقدیر است.

به همین سبب، بر انسان لازم است که علاوه بر ایمان به قدر، تلاش نماید و اسباب نجات را به کار گیرد و از الله  بخواهد که عوامل سعادت را برایش مهیّا و آسان کند و در این راه به او کمک نماید.

متون فراوانی از قرآن و سنّت فرمان به استفاده از اسباب مشروع در امور مختلف زندگی داده­اند؛ آن‎ها سفارش به کار و تلاش برای کسب روزی، آماده­شدن برای رویارویی با دشمن، توشه­برداشتن برای سفر و … کرده­اند.

همچنین دستور به استفاده از اسباب شرعی برای رسیدن به رضایت الهی و بهشت داده­اند؛ اسبابی مانند نماز، زکات، روزه، حج، دعا و … .

زندگی پیامبر صلی الله علیه وسلم و یاران ایشان و بلکه زندگی تمامی مسلمانان و پیروانشان نشان می­دهد که آنان اسباب را به کار گرفته و تلاش و کوشش می­نمودند.[۱]

[۱]– نک: شفاء العلیل، صص ۵۰- ۵۳؛ الرّیاض النّاظره، سعدی، صص ۱۲۵- ۱۲۶؛ القضاء والقدر، عمر أشقر، صص ۸۳- ۸۴٫