وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
افرادی که الله تعالی آنان را در روز قیامت، زیر سایۀ عرش خویش قرار میدهد:
اعمال فراوانی هستند که انسان را از وحشت و سختیهای قیامت نجات میدهد.[۱]
کسانی که الله متعال آنان را در روزی که هیچ سایهای جز سایۀ عرش پروردگار نیست، در زیر سایۀ عرشش قرار میدهد؛ در صحیح بخاری، صحیح مسلم و سایر کتابها آمده که ابوهریره از رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین روایت میکند: «سَبْعَهٌ یُظِلُّهُمُ اللَّهُ فِی ظِلِّهِ یَوْمَ لا ظِلَّ إِلا ظِلُّهُ: الإِمَامُ الْعَادِلُ، وَشَابٌّ نَشَأَ فِی عِبَادَهِ رَبِّهِ، وَرَجُلٌ قَلْبُهُ مُعَلَّقٌ فِی الْمَسَاجِدِ، وَرَجُلانِ تَحَابَّا فِی اللَّهِ اجْتَمَعَا عَلَیْهِ وَتَفَرَّقَا عَلَیْهِ، وَرَجُلٌ طَلَبَتْهُ امْرَأَهٌ ذَاتُ مَنْصبٍ وَجَمَالٍ، فَقَالَ: إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ، وَرَجُلٌ تَصَدَّقَ بِصَدَقهٍ، أَخْفَى حَتَّى لا تَعْلَمَ شِمَالُهُ مَا تُنْفِقُ یَمِینُهُ، وَرَجُلٌ ذَکَرَ اللَّهَ خَالِیًا، فَفَاضَتْ عَیْنَاهُ»[۲]؛
«الله متعال هفت گروه را روزی که هیچ سایهای جز سایۀ [عرش] او وجود ندارد، در زیر سایۀ [عرش] خویش جای می دهد. ۱٫ فرمانروای عادل؛ ۲٫ جوانی که در اطاعت و بندگی پروردگارش پرورش یافته است؛ ۳٫ مردی که همواره دلش وابسته به مساجد باشد؛ ۴٫ دو مسلمانی که برای خوشنودی الله با یکدیگر دوست باشند و بر اساس آن، با هم جمع یا از یکدیگر جدا میشوند؛ ۵ . کسی که زنی صاحب منصب و زیبا، وی را به سمت فحشا فرا خواند، ولی او [نپذیرد و] بگوید: من از الله میترسم؛ ۶ . فردی که پنهانی با دست راستش صدقه دهد که دست چپش نداند چه چیزی صدقه میکند؛ ۷٫ کسی که در تنهایی الله تعالی را به یاد آورده [و از ترس او] اشک بریزد».
[۱]– نک: التّذکره، صص ۲۷۷- ۲۷۸٫
[۲]– صحیح بخاری، شمارۀ حدیث: ۶۶۰ و ۱۴۲۳ و ۶۴۷۹ و ۶۸۰۶؛ صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ۱۰۳۱٫