تعریف حُسن خلق

تعریف حُسن خلق: این عبارت از دو کلمه ترکیب شده است؛ یعنی واژۀ حُسن و کلمۀ خلق. مفهوم خلق بیان شد، ولی ابن منظور در توضیح واژۀ حُسن می­گوید: «حُسن، ضدّ و نقیضِ قبح و زشتی است».[۱]

وی از قول ازهری می­آورد که: «حُسن صفتِ هر آنچه زیبا و خوب باشد، است».[۲]

و از قول جوهری چنین می­آورد: «جمع آن بر خلاف قیاس، محاسن می­شود، گویی که جمع محسن است».[۳]

و می­گوید: «محاسن در حوزۀ اعمال، ضدّ مساوئ و بدی­هاست».[۴]

پس مفهوم واژۀ «حُسن» همین است.

امّا دربارۀ اصطلاح «حُسن خلق» تعریف­های متعدّد و مشابهی بیان شده است. می­توان گفت که: حُسن خلق یعنی آراسته­شدن با فضایل و مکارم؛ مانند خوشرویی، نرمی، سخن نیکو، کرامت نفس، پرهیز از آزار، بخشندگی، پاک­دلی، بردباری، صبر، عفو، شجاعت و سایر نیکی­ها و دوری از آنچه بر ضدّ موارد مذکور است.

این تعریف، بهترین و آسان­ترین توضیح دربارۀ حُسن خلق به شمار می­رود و در ادامه، مطالبی بیان خواهد شد که اصطلاح مذکور را روشن­تر می­سازد.

[۱]– لسان العرب، ج ۱۳، ص ۱۱۴٫

[۲]– همان.

[۳]– همان.

[۴]– همان، ص ۱۱۶٫