ناه بجوی به خداوند از شیطان رانده شده

«وعنْ سُلَیْمانَ بْنِ صُرَدٍ رضی الله عنه قال: کُنْتُ جالِساً مع النَّبِی صلی الله علیه وسلم ، ورجُلان یستَبَّانِ وأَحدُهُمَا قَدِ احْمَرَّ وَجْهُه. وانْتفَخَتْ أودَاجه. فقال رسولُ اللَّه صلی الله علیه وسلم : «إِنِّی لأعلَمُ کَلِمهً لَوْ قَالَهَا لَذَهَبَ عنْهُ ما یجِد، لوْ قال: أَعْوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ ذَهَبَ عنْهُ ما یجد. فقَالُوا لَه: إِنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم قال: «تعوَّذْ بِاللِّهِ مِن الشَّیَطان الرَّجِیمِ»»..

متفقٌ علیه.

«از سلیمان بن صرد رضی الله عنه روایت است که گفت:
با پیامبر صلی الله علیه وسلم نشسته بودم در حالیکه دو مرد همدیگر را دشنام می‌دادند. چهرهء یکی از آنها سرخ گردیده و رگهای گردنش باد کرده بود. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: من کلمه‌ای را می‌دانم که هرگاه آنرا می‌گفت خشمش فرو می‌نشست. هرگاه می‌گفت: “: أَعْوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ ” غضب او می‌رفت. همان بود که به او گفتند: رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: پناه بجوی به خداوند از شیطان رانده شده».