صفـات گروه رستگار:
در جلسه قبل سه صفت از صفات طائفه منصوره را بیان کردیم که عبارت بودند از:
التزام به قرآن و سنت:
رجوع به قرآن و حدیث هنگام اختلاف و کشمکش.
سخن هیچ کسی را مقدم بر سخن خدا و رسولش نمیدانند.
حالا ادامهی بحث:
اهل توحید ومبارزه با شرک:
رستگاران گروهی هستند که توحید افراد خداوند به عبادت و دعا و کمکجویی و فریادرسی در وقت سختی و آسانی و ذبح و نذر و توکل و حکم و انواع دیگر عبادات را پایه بنای حکومت اسلامی صحیح میدانند، و میگویند شرک و مظاهر آن که در اثر کشورهای اسلامی وجود دارد باید از بین برود، زیرا این از لوازم توحید است، و پیروزی برای جماعتی که توحید را اهمال کند و با انواع شرک مبارزه نکند، امکان ندارد، به پیروی از همه پیغمبران و بالاخص پیغمبر بزرگوارمان صلوات و سلام خدا بر همهشان باد.
احیای سنت رسول الله ﷺ:
رستگاران سنتهای رسول الله ﷺ را در عبادت و رفتار و کردار و تمام شؤون زندگیشان احیا میکنند، به صورتی که در بین قوم خود غریب شدهاند،
چنانکه رسول الله ﷺ خبر دادند و فرمودند:
«بَدَأَ الإِسْلاَمُ غَرِیبًا وَسَیَعُودُ کَمَـا بَدَأَ غَرِیبًا فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ».
«اسلام غریب ظاهر گشت، و چنان خواهد شد، پس خوشا به حال غریبان.» [صحیح مسلم/۱۴۵]
و در روایتی دیگر فرمودند:
«قِیلَ مَنْ هُمْ یَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: الَّذِینَ یُصْلِحُونَ مَا أَفْسَدَ النَّاسُ بَعْدِی مِنْ سُنَّتِی»
«گفته شد: آنان چه کسانیند، ای رسول خدا؟ فرمود: آنان که به اصلاح سنتهایم که بعد از من مردم آنها را فاسد کردهاند، میپردازند.» [رواه ترمذی/۲۶۳۰]
تعصب نسبت به گفتار خدا و رسولش ﷺ:
رستگاران به گفته کسی جز به گفتار خدا و رسولش ﷺ که از روی هوی و هوس سخن نمیگوید، تعصب ندارند، زیرا غیر او از بشر هر قدر دارای منزلت والا باشد، ممکن است به خطا رود.
پیامبر ﷺ فرمودند:
«کُلُّ بَنِی آدَمَ خَطَّاءٌ وَخَیْرُ الْخَطَّائِینَ التَّوَّابُون.َ»
«همهی آدمیزادگان خطاکارند، و بهترین خطاکاران توبهکارانند.» [رواه ابن ماجه/۴۲۵۱]
امام مالک رحمه الله میگوید:
«هیچکس به غیر از رسول الله ﷺ نیست، مگر آن که بعضی از گفتار او مورد قبول و بعضی مردود است.»
اهل حدیث هستند:
رستگاران اهل حدیثند که رسول الله ﷺ در بارهشان فرمود:
«لاَ تَزَالُ طَائِفَهٌ مِنْ أُمَّتِى ظَاهِرِینَ عَلَى الْحَقِّ لاَ یَضُرُّهُمْ مَنْ خَذَلَهُمْ حَتَّى یَأْتِىَ أَمْرُ اللَّه.ِ»
«همیشه گروهی از امتم برحق ظاهرند، و مخالفت کسی به آنان زیان نرساند، تا این که امر خدا قیامت بیاید.» [متفقٌ علیه]