بیهقی در “شعب الایمان” از جابر بن عبدالله رضی الله عنه روایت کرده که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «لحامل القرآن إذا عمل به فأحل حلاله و حرم حرامه یشفع فی عشره من أهل بیته یوم القیامه کلهم قد وجبت له النار».
یعنی: «حافظ قرآن اگر به آن عمل کند و به حلالش عمل کرده و از حرامش دوری نماید، در روز قیامت برای ده نفر از اهل بیتش که مستحق آتش جهنم شده اند، شفاعت می کند (تا از جهنم خلاص شوند)».
این حدیث صحیح نیست، چنانکه علامه البانی رحمه الله در “ضعیف الجامع” (۴۶۶۲) آنرا ضعیف دانسته است. در سند حدیثی فردی بنام “جعفر بن حارث” هست که ضعیف الحدیث می باشد.