جشن میلاد پیامبر ﷺ را از کجا آورده‌اید؟ «قسمت اول»

خداوند متعال می‌فرماید:
﴿الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا﴾ [المائده: ۳].
«امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم، و اسلام را (بعنوان) دین برای شما بر گزیدم».
پیامبر ﷺ می‌فرماید:
«مَنْ أحْدَثَ فِی أمْرِنَا هَذَا مَا لَیْسَ مِنْهُ فَهُوَ رَدٌ».
«کسی که در این امر ما (دین اسلام) چیزی بیاورد که جزو آن نیست، مردود است» [متفقٌ علیه].
نه در قرآن و نه در احادیث، نصی بر تایید عید میلاد پیامبر ﷺ وجود ندارد لذا انجام آن به هر نیت و بهانه‌ای که باشد بدعت است.
تردیدی نیست که اصحاب پیامبر ﷺ هر چه امت نیاز داشته است از پیامبر ﷺ روایت کردند و در نقل هیچ چیزی از مسایل دین کوتاهی نکردند بلکه در اعمال خیر هم از همه جلوتر بودند لذا اگر جشن به مناسبت این روز مشروع می‌بود، آنان از همه سبقت می‌گرفتند.

بدون تردید الله تعالی برای مسلمانان دو تا عید را مشروع قرار داده است که در آن دو روز برای دعا، ذکر و نماز جمع می‌شوند. آن دو عبارتند از: عید فطر و عید قربان.
این دو عید جایگزین اعیاد جاهلیت قرارگرفته است.
انس رضی الله عنه روایت می‌کند که:
«پیامبر ﷺ (پس از هجرت از مکه) به مدینه تشریف آوردند، و اهالی مدینه دارای دو روز بودند که در آن دو به بازی پرداخته و شادی می کردند، پیامبر ﷺ فرمود: این دو روز چیست؟ عرض کردند: ما در زمان جاهلیت در این دو روز به بازی و شادی می‌پرداختیم.
پیامبر ﷺ فرمود: خداوند دو روز دیگر را به جای آن دو برایتان قرار داده است که خیر و نیکی دنیا و آخرت در آن دو قرار دارد: روز عید قربان و روز عید فطر» [رواه ابوداود/۱۱۳۴].

هیچ شکی در این نیست که عید میلاد پیامبر ﷺ بدعت است.
تعریف بدعت: هرچیز جدیدی است که قبلاً مانند آن وجودی نداشته باشد.
نکـته:
در اصل دو نوع بدعت وجود دارد:
۱- برخی از بدعت‌ها مربوط به معاملات و امور دنیوی است. مانند: اختراع دستگاههای حمل و نقل هوایی، زمینی، ماشین‌ها ، وسایل پخت و پز و … که اینها از مصالح دنیوی بندگان به شمار می‌آید لذا این‌ها ذاتاً مانعی ندارد .
۲- نوع دوم بدعت در دین است که جایز نیست. (منظور ما از این مطلب، این نوع بدعت است).
پیامبر ﷺ در مورد بدعت می‌فرمایند:
«وَشَرُّ الْأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا، وَکُلُّ مُحْدَثَهٍ بِدْعَهٌ وَکُلُّ بِدْعَهٍ ضَلَالَهٌ، وَکُلُّ ضَلَالَهٍ فِی النَّار».
«و شرترین امور آنهایی هستند که در دین ساخته شده‌اند و تمام احداث شده‌ها (در دین) بدعت هستند، و همه بدعتها گمراهی است، و همه گمراهیها در آتش است» [رواه النسائی/۱۵۷۸].