توحید ربوبیت چیست؟

{اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ هَلْ مِن شُرَکَآئِکُمْ مَّن یَفْعَلُمِن ذَلِکُمْ من شَیْءٍ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا یُشْرِکُونَ} ( روم ۴۰).

«خدا کسی است که شما را آفریده است، سپس (با عطا کردن وسایل مادی و معنوی کسب و تهیه ی زمینه ی معاش و آماده سازی محیط زیست) به شما روزی رسانده است. بعد شما را می میراند، سپس دوباره زنده تان می گرداند. آیا در میان انبازهایتان (که برای خدا گمان می برید) کسی هست که چیزی از این (کارهای آفرینش و روزی رسانی و میران و زنده گرداندن) را انجام دهد؟ خدا دورتر و برتر از این است که برای او به انباز معتقد شوند (و او را در کنار بتهای سنگی و معبودهای ساختگی قرار دهند)».

{هَـٰذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِی مَاذَا خَلَقَ الَّذِینَ مِن دُونِهِ} ( لقمان ۱۱ ).

«اینها (که می نگرید و می بینید) آفریده های خدایند، شما به من نشان دهید آنانی که جز خدایند چه چیز را آفریده اند؟ (تا شایسته پرستش و شراکت در اولوهیت را داشته باشند)».

{أَمْ خُلِقُواْ مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ * أَمْ خَلَقُواْ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بَل لاَّ یُوقِنُونَ} ( طور ۳۵-۳۶ ).

«آیا ایشان (همین جوری از عدم سر برآورده اند و) بدون هیچ گونه خالقی آفریده شده اند؟ و یا اینکه (خودشان خویشتن را آفریده اند و) خودشان آفریدگارند؟ * یا اینکه آنان آسمانها و زمین را آفریده اند؟! بلکه ایشان طالب یقین نیستند».

{رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِیّاً} ( مریم ۶۵ ).

«پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو است. پس (حال که چنین است و همه ی خطوط بدو منتهی می شود) تنها او را پرستش کن، و بر عبادت او ماندگار و شکیبا باش. آیا شبیه و همانندی برای خدا (که خالق، رازق، عالم، قادر، حی، قیوم و … باشد) پیدا خواهی کرد (تا دست نیاز به سوی او دراز کنی؟)».

{لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ} ( شوری ۱۱ ).
«هیچ چیزی همانند خدا نیست (و نه او در ذات و صفات به چیزی از چیزهای آسمان و زمین می ماند، و نه چیزی از چیزهای آسمان و زمین در ذات و صفات بدو می مانند) و او شنوا و بینا است ( و پیوسته بر کارگاه جهان نظارت مین ماید، و از جمله زاد و ولد انسانها را می پاید)».

وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَم یَکُنْ لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَّهُ وَلِیٌّ مَّنَ الذُّل وَکَبرْهُ تَکْبِیراً ( اسراء ۱۱۱ ).

«بگو: حمد و سپاس خداوندی را سزا است  که برای خود فرزندی برنگزیده است و در فرمانروایی و مالکیت (جهان) انبازی انتخاب ننموده است و یاوری به خاطر ناتوانی نداشته است. بنابراین او را چنان که باید به عظمت بستا (و زبان به بزرگواریش بگشا)».

{قُلِ ادْعُواْ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ من دُونِ اللَّهِ لاَ یَمْلِکُونَ مِثُقَالَ ذَرَّهٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِی الأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِیهِمَا مِن شِرْکٍ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ من ظَهِیرٍ * وَلاَ تَنفَعُ الشَّفَاعَهُ عِندَهُ إِلاَّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُواْ مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ قَالُواْ الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ} ( سبأ ۲۲-۲۳ ).

«(ای پیغمبر! به مشرکان) بگو: کسانی را به فریاد بخوانید که به جز خدا (معبود خود) می پندارید. (اما بدانید آنها هرگز گره ی از کارتان نمی گشایند و سود و زیانی به شما نمی رسانند. چرا که) آنها در آسمانها و زمین به اندازه ی ذرّه ای مالک چیزی نیستند و در آسمانها و زمین کمترین حق مشارکت (در خلقت و مالکیت و اداره جهان) نداشته (و انباز خدا نمی باشند)، و خداوند در میانشان یاور و پشتیبانی ندارد (تا در اداره مملکت کائنات بدو نیازمند باشد) و شفاعتگرى در پیشگاه او سود نمى‏ بخشد مگر براى آن کس که به وى اجازه دهد تا چون هراس از دلهایشان برطرف شود مى ‏گویند پروردگارتان چه فرمود میگویند حقیقت و هموست بلندمرتبه و بزرگ».