خداوند متعال میفرماید:
﴿فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَکَفَّلَهَا زَکَرِیَّا﴾ [آلعمران: ۳۷].
«خداوند او (یعنی مریم) را به طرز نیکوئی (از مادرش برای خدمت خانهی خدا و عبادت کردن در آن به جای پسر) پذیرفت و او را خوب تربیت کرد و زکریا را سرپرست او قرار داد».
خداوند سرپرستی مریم را به زکریا واگذار کرد تا مریم از او علم مفید و کردار نیک بیاموزد و نیز به خاطر اینکه زکریا شوهر خالهی مریم و به قول بعضی دیگر شوهر خواهر او بوده است[۱].
[۱]– تفسیر ابن کثیر: ج ۱، ص ۳۶۰٫