نصاری

در تفسیر زمخشری آمده است: «نصاری» جمع «نَصْران» است. گفته می‌شود: «رجل نَصْران» و «امرأه نَصْرانه». یاء «نصرانی» برای مبالغه است. و مسیحیان بدین علت نصاری نامیده شده‌اند که حضرت عیسی را یاری کرده‌اند[۱].

آلوسی گفته است: نصاری نامی است برای اصحاب حضرت عیسی علیه السلام و اطلاق این اسم بر آن‌ها بدین خاطر است که حضرت عیسی علیه السلام را یاری کرده‌اند و یا به یاری یکدیگر شتافته‌اند[۲].

در «تفسیر فتح البیان» هم آمده است: سیبویه گفته است: لفظ «نصاری» جمع، و مفرد آن «نَصران» و «نَصرانه» است ولی تنها با یاء نسبت بکار می‌رود و گفته می‌شود: «رجل نصرانی» و «امرأه نصرانیه».

جوهری هم گفته است: «نصران» نام روستایی است در شام که نصاری به آن نسبت داده می‌‌شوند[۳].

ابن عطیه هم در تفسیر خود گفته است: «نصاری» لفظی است که از ماده‌ی «نصر» گرفته شده است بدلیل اینکه روستایشان «ناصره» یا «نصریا» نامیده می‌شد، و یا بدلیل اینکه همدیگر را یاری می‌کردند و یا به خاطر اینکه حضرت عیسی علیه السلام فرموده است: ﴿مَنۡ أَنصَارِیٓ إِلَى ٱللَّهِ﴾.

سیبویه گفته است: «نصاری» جمع، و مفرد آن در اصل «نصران» و «نصرانه» است ولی لفظ مفرد بدون یاء نسبت «نصرانی و نصرانیه» بکار نمی‌رود[۴].

[۱]– تفسیر زمخشری: ج ۱، ص ۱۶۴٫

[۲]– تفسیر آلوسی: ج ۱، ص ۲۷۸٫

[۳]– تفسیر فتح البیان: ج ۱، ص ۱۸۵٫

[۴]– تفسیر ابن عطیه: ج ۱، ص ۳۲۶٫