خداوند در روز قیامت از بنده می‌پرسد: چه چیزی تو را از نهی منکر بازداشت، آنگاه که آن را می‌دیدی؟

ابن ماجه، باب: [قول الله تعالی: ﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ عَلَیۡکُمۡ أَنفُسَکُمۡ﴾]

۲۹۸- «عَنْ أَبِیْ سَعِیدٍ الْخُدْرِیَّ رضی الله عنه قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم یَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ لَیَسْأَلُ الْعَبْدَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ، حَتَّى یَقُولَ: مَا مَنَعَکَ إِذْ رَأَیْتَ الْمُنْکَرَ أَنْ تُنْکِرَهُ؟ فَإِذَا لَقَّنَ اللَّهُ عَبْدًا حُجَّتَهُ، قَالَ: یَا رَبِّ! رَجَوْتُکَ وَفَرِقْتُ النَّاسِ. أَیْ: خِفْتُ النَّاسَ».

298. «از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت شده است که گفت: از پیامبرصلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود: خداوند روز قیامت از بنده سؤالات متعددی می‌پرسد، تا این که می‌فرماید: چه چیزی تو را از نهی منکر بازداشت آنگاه که آن را می‌دیدی؟ پس وقتی خداوند دلیلش را به بنده می‌گوید، بنده عرض می‌کند: خدایا! به تو امیدوار بودم و از مردم می‌ترسیدم».

۲۹۹- «عَنْ أَبِی سَعِیدٍ رضی الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: لَا یَحْقِرْ أَحَدُکُمْ نَفْسَهُ، قَالُوا: یَا رَسُولَ اللَّهِ! کَیْفَ یَحْقِرُ أَحَدُنَا نَفْسَهُ؟ قَالَ: یَرَى أَمْرًا لِلَّهِ عَلَیْهِ فِیهِ مَقَالٌ، ثُمَّ لَا یَقُولُ فِیهِ، فَیَقُولُ اللَّهُ جل جلاله لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ: مَا مَنَعَکَ أَنْ تَقُولَ فِی کَذَا وَکَذَا؟ فَیَقُولُ: خَشْیَهُ النَّاسِ، فَیَقُولُ: فَإِیَّایَ کُنْتَ أَحَقَّ أَنْ تَخْشَى».

299. «از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت شده است که گفت: پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: «هیچکدام از شما خودش را تحقیر نکند، گفتند: ای پیامبر خدا! چگونه یکی از ما خودش را تحقیر می‌کند؟ پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: بر او واجب است در امری و منکری که انجام می‌شود، دستور خدا را بیان کند، اما او چیزی نمی‌گوید، پس خداوند متعال روز قیامت به او می‌فرماید: چه چیزی تو را منع کرد که [در برابر منکری که انجام می‌شد] چنین و چنان نگویی (چیزی نگویی)؟! [او نیز در جواب] می‌گوید: ترس از مردم. خداوند می‌فرماید: من سزاوارتر بودم که از من بترسی».