متـــــعه، صـــــیغه، ازدواج موقت (۱)

متعه  یعنی  ازدواج  موقت  و  ازدواج  غیردائمی  است  بگونه‌ای ‌که ‌کسی  با  زنی  ازدواج ‌کند  بمدت  یک  روز یا  یک  هفته  یا  یک  ماه  و امثال  آن‌.  آن  را  بدین  جهت  متعه  نام  نهاده‌اند  چون  مرد  به  وسیله  آن‌،  برای  لذت  و  تمتع  موقت  و  مدت  محدودی‌،  به ازدواج  اقدام  می‌کند  و  هدف  از آن  فقط  لذت  و  تمتع  است‌.

باتفاق  نظر پیشوایان  مذاهب  فقهی اهل  تسنن‌، ازدواج موقت  و متعه  حرام  است‌.و می‌گویند: هرگاه ‌کسی بدینصورت‌، صیغه عقد را جاری ‌کرد، نکاح  او  باطل است  و  بدینگونه برابطال آن استدلال کرده‌اند:

۱-احکامی که قرآن برای ازدواج ‌گفته  است‌، و بدان تعلق می‌گیرد،  در  ازدواج موقت نیست مانند طلاق‌، وعده‌، وارث‌،  پس مانند دیگرنکاحهای باطل اینهم  باطل می‌باشد.

۲-‌در احادیث نبوی‌،به حرمت آن تصریح  شده است‌. سَبُرَۀ جهنی ‌گوید: ما در فتح  مکه همراه پیامبرﷺبودیم و پیامبرﷺ
به ما اجازه دادتا از متعه زنان استفاده  کنیم‌. ولی پیامبر ﷺاز مکه بیرون نرفت  تا اینکه آن را مجددا تحریم ‌کرد.و در  روایتی ابن ماجه‌ گوید: پیامبرﷺمتعه  را تحریم فرمود وگفت‌:”
[ای  مردم  من  ازدواج  موقت  و  متعه  را  برای  شما  اجازه  داده  بودم‌،  هان  آگاه  باشید،  بتحقیق  خداوند  آن  را  تا  روز  قیامت  و  برای  همیشه  تحریم  فرمود]”‌.
از  علی بن ابیطالب روایت شده است‌ که گفت: پیامبرﷺدر روز جنگ خیبر ازنکاح  متعه و گوشت خران اهلی نهی ‌کرد.

در  تکمله المجموع شرح مهذب امام  ابواسحاق شیرازی درفقه شافعی
(ج ۱۶/۲۵۰)آمده است‌: محمد بن  الحنفیه از پدرش علی بن ابیطالب  روایت کرده است ‌که پیامبرﷺ
نهی عن  نکاح  المتعه  وعن  لحوم  الحمر  ا‌لاهلیه  زمن  ‌خیبر.
بروایت  احمد  و  بخاری و  مسلم‌.

عبدالله  بن  مسعود گفت‌: ما همراه  پیامبرﷺبجنگ رفته بودیم و زنان ما  همراه ما نبودند،‌ گفتیم‌: آیا خود را اخته ‌کنیم‌؟ پیامبر ما را از آن بازداشت و برای  ما رخصت داد که برای مدت محدودی زنان را با دادن جامه‌ای بعنوان مهریه  ازدواج ‌کنیم‌“‌. بروایت  احمد و بخاری و  مسلم‌.

قرطبی در تفسیر بزرگ خود گوید:  علما  اختلاف  دارند  در  اینکه  چند  بار  نکاح  متعه  مباح  و  حرام  شده  است  از  سخن  عبدالله  مسعود که ‌گفت‌:  ما  به  پیامبرﷺگفتیم‌: آیا خود را اخته‌ کنیم‌؟ برمی‌آید که متعه حرام بوده است اگر حرام نمی‌بود این تقاضا موردی نداشت‌، این بود که پیامبرﷺدرحین جنگ بدان رخصت  دادند سپس روز خیبر از آن نهی‌ کردند و بعداً در جنگ فتح مکه‌،دوباره اجازه دادند، سپس برای همیشه آن  را حرام‌ کردند. (تفسیر  قرطبی‌ج  ۳/‌۱۳۰  –  ۱۳۱ . ‌)”‌

مقاله پیشنهادی

خیار(داشتن اختیار در معامله)

حکمت مشروعیت داشتن اختیار در معامله داشتن حق اختیار در معامله از محاسن اسلام است؛ …