«تنها خدا است که توبه را از بندگانش می‌پذیرد و گناهان را می‌بخشد».
غفار یعنی کسی که بسیار می‌بخشد و مغفرت عبارت است از پوشیدن گناهان و گذشت از آن‌ها، و عفو کردن از طغیان ایشان و محفوظ داشتن‌شان از عذاب به سبب بدی‌های ایشان و لباس عفو بر خطاهایشان پوشاندن. خداوند سبحان غفار است؛ یعنی بسیار پوشاننده‌ی گناهان بندگان مؤمنش است، از تجاوزهای ایشان در می‌گذرد و طغیان آن‌ها را عفو می‌نماید و با مغفرت خودش ایشان را از عذاب محفوظ می‌کند و شیرینی عفو را بدیشان می‌چشاند.
در حدیث آمده است که خداوند می گوید: (یا ابن آدم إنّک لو أتیتنی بقراب الأرض خطایا ثم لقیتنی لا تشرک بی شیئاً لأتیتک بقرابها مغفرۀ) یعنی: «ای فرزند آدم! اگر به پُری زمین گناه کرده باشی و سپس در حالی نزد من بیایی که با من چیزی را شریک نمی کنی، به پُری زمین با آمرزش و مغفرت به سوی تو می آیم».
بهره‌ی بنده از اسم غفار
بر بنده واجب است که خود را به اسم غفار آراسته و زیبا گرداند بدین مفهوم که آنچه را که از کارهای خودش دوست دارد که پوشیده باشد، کارهای دیگران را نیز بپوشاند و جز خوبی‌های او را فاش نگرداند، و از کارهای قبیح و زشت او درگذرد و با احسان پاسخ او را گوید. خداوند می‌فرماید:
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین