تکبیر گویان به سجده میرفت

عَنْ أبی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه قال: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم حِینَ یَرْفَعُ رَأْسَهُ یَقُولُ: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَکَ الْحَمْدُ». یَدْعُو لِرِجَالٍ فَیُسَمِّیهِمْ بِأَسْمَائِهِمْ، فَیَقُولُ: «اللَّهُمَّ أَنْجِ الْوَلِیدَ بْنَ الْوَلِیدِ، وَسَلَمَهَ بْنَ هِشَامٍ، وَعَیَّاشَ بْنَ أَبِی رَبِیعَهَ، وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ، اللَّهُمَّ اشْدُدْ وَطْأَتَکَ عَلَى مُضَرَ، وَاجْعَلْهَا عَلَیْهِمْ سِنِینَ کَسِنِی یُوسُفَ». وَأَهْلُ الْمَشْرِقِ یَوْمَئِذٍ مِنْ مُضَرَ مُخَالِفُونَ لَهُ. (بخارى:۸۰۴)

ابوهریره رضی الله عنه می‏گوید: رسول ‏الله صلى الله علیه وسلم هر وقت سرش را از رکوع بلند می‏کرد، «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَکَ الْحَمْدُ» میگفت. سپس، نام چند نفر را ذکر می کرد و برای آنان دعا می نمود و می فرمود: «خدایا ! ولید بن ولید، سلمه بن هشام، عیاش بن ربیعه و سایر مؤمنان مستضعف را نجات بده. الهی! قهر و غضبت را بر قوم مُضَر، نازل کن و آنان را دچار خشکسالی ای مانند خشکسالی دوران یوسف، بگردان». راوی می‏گوید: قبیله مضر که در شرق مدینه سکونت داشتند، آن روزها، مخالف سرسخت رسول ‏الله صلى الله علیه وسلم بودند.