وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
پیامبران علیهم السلام نیز انسانند و غیب نمی دانند، علم غیب از خصائص خداوند است و نه از صفات انبیاء علیهم اسلام، زیرا آنان نیز مانند بقیه انسانها، انسانند که می خورند و می آشامند، و ازداوج می کنند، و می خوابند و مریض می شوند و خسته می شوند.
چنانکه خداوند متعال می فرماید:
{وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعَامَوَیَمْشُونَ فِی الْأَسْوَاق}[۸۷]).
«و پیش از تو رسولانی نفرستادیم مگر آنکه (آنها هم مانند همه) خوراک می خوردند و در بازارها راه می رفتند».
و می فرماید:
{وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِنْ قَبْلِکَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجاً وَذُرِّیَّهً}[۸۸].
« و به راستی پیش از تو رسولانی فرستاده ایم و برای آنان همسران و فرزندانی قرار دادیم».
پس انبیاء علیهم السلام نیز همانند دیگر انسانها غمگین می شوند، خوشحال می شوند، تلاش می کنند نشاط و حرکت دارند، فرق این است که آنانرا خداوند جهت تبلیغ دینش برگزیده است و از غیب جز همان قسمتی که خداوند آنانرا آگاه کند چیز دیگری نمی دانند.
چنانکه می فرماید:
(عَالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَداً[۸۹])
« (پروردگارم ) دانای غیب است، و کسی را بر غیب خویش آگاه نمی سازد مگر کسانی از رسولانی را که خود بپسندد. که او پیشاپیش و پشت سر او نگهبانی رهسپار می کند».
و می فرماید:
{قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ} [۹۰].
«بگو: من فقط بشری مانند شما هستم که به من وحی می شود که معبودتان، معبودی یکتاست».