اولوالالباب

 «وَمَا یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الألْبَابِ» یعنی این سخن را کسی نمی گوید و بدان ایمان ندارد و در حدود آن توقف نمی کند و پیروی از متشابهات را رها نمی کند مگر کسی که صاحب «لُبّ» باشد که همان عقل است و «لُب» هر چیز، خالص آن می باشد و از این جهت است که به عقل، لب می گویند.