زیغ القلوب (انحراف و کجی قلب ها)

«فَأَمَّا الَّذِینَ فی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ»؛ «الزیغ» به معنای «المیل»: (انحراف) می باشد. و «زاغت الشمس»: (خورشید مایل شد) و «زاغت الابصار»: (چشم ها منحرف شدند.) از این قبیل است. و زمانی گفته می شود: «زاغ، یزیغ، زیغا) که قصد و نیت را رها کند.

و منظور از «زیغ» در اینجا، شدیدترین نوع انحراف می باشد، همان انحراف قلب از مسیر اعتدال؛ و احوال بد نفسانی و افعال و عملکرد نادرست به انحراف قلب نیز ملحق می شود. و مقصود از «الزیغ» انحراف و کجی و گمراهی و خروج از مسیر حق به سوی باطل می باشد. و از این قبیل است کلام الهی که می فرماید: «فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ» (صف: ۵) «پس چون آن‌ها (از حق) منحرف شدند، الله دل‌های شان  را منحرف ساخت». و این آیه هر فرقه ای را در بر می گیرد: کافر، زندیق، منافق، جاهل، اهل بدعت؛ هرچند به هنگام نزول اشاره ی آن به نصارای نجران بوده است.