وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ﺣﺰﺏ ﯾﮏ ﺑﺪﻋﺘﯽ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺱ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻫﮕﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﺣﺰﺑﮕﺮﺍﯾﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺟﺰﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﺸﺮﮐﯿﻦ ﺑﺮﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ:
« .. ﻭَﻟَﺎ ﺗَﮑُﻮﻧُﻮﺍ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻤُﺸْﺮِﮐِﯿﻦَ ﻣِﻦَ ﺍﻟَّﺬِﯾﻦَ ﻓَﺮَّﻗُﻮﺍ ﺩِﯾﻨَﻬُﻢْ ﻭَﮐَﺎﻧُﻮﺍ ﺷِﯿَﻌًﺎ ﮐُﻞُّ ﺣِﺰْﺏٍ ﺑِﻤَﺎ ﻟَﺪَﯾْﻬِﻢْ ﻓَﺮِﺣُﻮﻥَ » ( ﺭﻭﻡ ۳۲-۳۱ ) .
ﯾﻌﻨﯽ : ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻪﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ ! ﻭ ( ﻋﺠﺐ ﺍﯾﻨﮑﻪ ) ﻫﺮ ﺣﺰﺑﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ( ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﻭ ) ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻨﺪ !
« ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﯾﻦَ ﻓَﺮَّﻗُﻮﺍْ ﺩِﯾﻨَﻬُﻢْ ﻭَﮐَﺎﻧُﻮﺍْ ﺷِﯿَﻌًﺎ ﻟَّﺴْﺖَ ﻣِﻨْﻬُﻢْ ﻓِﯽ ﺷَﯽْﺀٍ ﺇِﻧَّﻤَﺎ ﺃَﻣْﺮُﻫُﻢْ ﺇِﻟَﯽ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺛُﻢَّ ﯾُﻨَﺒِّﺌُﻬُﻢ ﺑِﻤَﺎ ﮐَﺎﻧُﻮﺍْ ﯾَﻔْﻌَﻠُﻮﻥَ » ( ﺍﻧﻌﺎﻡ ۱۵۹ ) .
ﯾﻌﻨﯽ : ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻪﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ، ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪﺍﯼ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﯼ ! ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ؛ ﺳﭙﺲ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ .
ﺍﺣﺰﺍﺏ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻭ ﺭﺍﻫﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻭﺻﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺭﺍﻩ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ . ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺮ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﯽ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻂ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ : « ﻫَﺬَﺍ ﺳَﺒِﯿﻞُ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻣُﺴْﺘَﻘِﯿﻤًﺎ » ( ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ . ) ﺍﺑﻦ ﻣﺎﺟﻪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺣﻤﺪ . ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﺁﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺧﻄﻬﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ : « ﻫَﺬِﻩِ ﺍﻟﺴُّﺒُﻞُ ﻭَﻟَﯿْﺲَ ﻣِﻨْﻬَﺎ ﺳَﺒِﯿﻞٌ ﺇِﻟَّﺎ ﻋَﻠَﯿْﻪِ ﺷَﯿْﻄَﺎﻥٌ ﯾَﺪْﻋُﻮ ﺇِﻟَﯿْﻪِ » ( ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺭﺍﻫﻬﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ . ) ﺳﭙﺲ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ : « ﻭَﺃَﻥَّ ﻫَﺬَﺍ ﺻِﺮَﺍﻃِﯽ ﻣُﺴْﺘَﻘِﯿﻤًﺎ ﻓَﺎﺗَّﺒِﻌُﻮﻩُ ﻭَﻟَﺎ ﺗَﺘَّﺒِﻌُﻮﺍ ﺍﻟﺴُّﺒُﻞَ ﻓَﺘَﻔَﺮَّﻕَ ﺑِﮑُﻢْ ﻋَﻦْ ﺳَﺒِﯿﻠِﻪِ » ﺍﻧﻌﺎﻡ .۱۵۳ « ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻬﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﻫﺞ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺷﻮﯾﺪ . » ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺖ : « ﻫﺬﺍ ﺻﺮﺍﻁ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻫﺬﻩ ﻃﺮﻕ ﻭ ﻋﻠﯽ ﺭﺃﺱ ﮐﻞ ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻨﻬﺎ ﺷﯿﻄﺎﻥ » ( ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺭﺍﻫﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺲ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺧﺎﺻﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﺰﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺣﺰﺑﯽ ﺍﺯ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ .
ﺍﻣﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﻣﻮﺍﺯﯾﻦ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪﻩ ﺣﺰﺏ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺪﻋﺘﯽ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺣﺰﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺍﺯ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﻋﺪﻭﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻋﺪﻭﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺎﻭﯾﻼﺕ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺘﻬﺎﯼ ﺣﺰﺑﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﻮﺩ ! ﻭ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺷﺎﻥ ﻧﯿﺎﺑﻨﺪ .
ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺰﺍﺏ، ﺑﯿﺸﺖﺭ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﺎﺑﻊ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭ ﺩﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﯾﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻭ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ، ﺑﺎ ﺗﺎﻭﯾﻠﻬﺎﯼ ﺑﺎﻃﻞ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﻠﻠﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺣﺰﺑﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﺩ، ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺣﺰﺏ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻘﺘﻀﺎﯼ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ، ﻭ ﺑﺎ ﺗﺎﻭﯾﻼﺕ ﻭ ﺗﻮﺟﯿﻬﺎﺕ ﻋﻘﻠﯽ ﯾﺎ ﭼﻨﮓ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺘﺸﺎﺑﻬﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﻫﺮﺁﻧﭽﻪ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺭﻫﺒﺮﯼ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺣﺰﺏ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﮐﻨﻨﺪ، ﻭ ﻫﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﺪ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻋﻀﺎﺀ ﻧﯿﺰ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ !
ﻋﺪﯼ ﺑﻦ ﺣﺎﺗﻢ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﺼﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﯾﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ : « ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻧﺒﯽ ﮐﺮﯾﻢ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﺁﻣﺪﻡ ﻭﺩﺭﮔﺮﺩﻧﻢ ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺍﺯﻃﻼ ﺭﺍ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ : « ﻣﺎ ﻫﺬﺍ ﯾﺎ ﻋﺪﯼ ﺍﻃﺮﺡ ﻋﻨﮏ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻮﺛﻦ » ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﺍﯼ ﻋﺪﯼ؟ ﺍﯾﻦ ﺑﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯ، ﺳﭙﺲ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻪ ﺷﺮﯾﻒ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ : « ﺍﺗﺨﺬﻭﺍ ﺃﺣﺒﺎﺭﻫﻢ ﻭﺭﻫﺒﺎﻧﻬﻢ ﺃﺭﺑﺎﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﻟﻤﺴﯿﺢ ﺍﺑﻦ ﻣﺮﯾﻢ » ( ﺁﻧﻬﺎ ) ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺭﺍﻫﺒﺎﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﻌﺒﻮﺩﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﻭ ( ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ) ﻣﺴﯿﺢ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺮﯾﻢ ﺭﺍ . ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺣﺒﺎﺭ ﻭﺭﻫﺒﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﭙﺮﺳﺘﻨﺪ، ﻭﻟﮑﻦ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﻼﻟﯽ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ، ﻭﯾﺎ ﺣﺮﺍﻣﯽ ﺭﺍ ﺣﻼﻝ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ، ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﯾﻘﯿﻦ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ . ” ﺻﺤﯿﺢ ﺍﻟﺘﺮﻣﺬﯼ ” ( ۳۰۹۵ ) .
ﺁﺭﯼ، ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﯾﻨﺮﺍ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﺣﺰﺍﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ؛ ﮐﻪ ﺍﻋﻀﺎﺀ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﺣﺰﺏ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎﺑﻊ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﺰﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻃﯽ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺣﺎﻝ ﭼﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﺰﺑﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ!