از ابی مسعود بدری رضی الله عنه آمده است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:
«حُوسِبَ رَجُلٌ مِمَّنْ کَانَ قَبْلَکُمْ فَلَمْ یُوجَدْ لَهُ مِنَ الْخَیْرِ شَیْءٌ، إِلَّا أَنَّهُ کَانَ رَجُلًا مُوسِرًا، وَکَانَ یُخَالِطُ النَّاسَ، فَکَانَ یَقُولُ لِغِلْمَانِهِ، تَجَاوَزُوا عَنِ الْمُعْسِرِ. قَالَ: فَقَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ لِمَلَائِکَتِهِ: نَحْنُ أَحَقُّ بِذَلِکَ مِنْهُ، تَجَاوَزُوا عَنْهُ».[۱]
«یک نفر از کسانی که قبل از شما بودند، پس از فوت، (اعمالش) مورد محاسبه قرار گرفت و هیچ کار خیری در اعمالش نبود، جز آنکه او از راه تجارت و قرض دادن با مردم معاشرت داشت، ثروتمند بود و معمولاً به بردگانش امر میکرد که حال تنگدستان را رعایت و در مطالبهی قرض از آنان صرفنظر کنند؛ خداوند (پس از فوت او) فرمود: ای فرشتگان! ما به این کار از او سزاوارتر هستیم، از او صرفنظر کنید».
[۱]– مسلم، ۲۹۲۱٫