ذَکَرَ النَّبیُّ صلی الله علیه وسلم الرَّجُلَ یُطِیلُ السَّفَرَ، أَشْعَثَ أغْبَرَ، یَمُدُّ یَدَیْهِ إِلَی السَّمَاءِ، یَارَبِّ،یَارَبِّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ، وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِیَ بِالْحَرَامِ، فَأَنّی یُسْتَجَابُ لِذَلِکَ؟!
(مسلم۱۰۱۵)
رسول الله صلی الله علیه وسلم از مردی یاد کردند که سفر خود را طولانی میکند و با مویی پریشان و رویی گردآلود دو دستش را به سوی آسمان بلند کرده، میگوید:
“خدایا!خدایا!” در حالی که غذایش حرام، آبش حرام، لباسش حرام و تغذیه شده به حرام است. پس چگونه خداوند دعای او را اجابت کند خداوند دعای چنین بندگانی را اجابت نمیکند.