وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نوعی از آنها به شکلی بوده که، شنونده را در وراء پرده ای از خودش قرار داده و بدون واسطه با وی سخن گفته است، خداوند تعالی میفرماید:
{وَلَمَّا جَاء مُوسَى لِمِیقَاتِنَا وَکَلَّمَهُ رَبُّهُ} (الأعراف:۱۴۳).
و چنانچه موسی به وعده¬گاه ما آمد و پروردگارش با وی سخن گفت
و میفرماید: {قَالَ یا مُوسَى إِنِّی اصْطَفَیتُکَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالاَتِی وَبِکَلاَمِی} (الأعراف : ۱۴۴).
گفت ای موسی! همانا من تو را بین انسانها با پیغام های خود و با شنوانیدن سخن خود برگزیدم
و نوع دیگر بدین ترتیب بوده است که الله تعالی فرستاده ای از نوع ملائکه بر می گزید و به او فرمان می داد تا سخنش را به پیامبری از نوع بشر برساند، کما اینکه فرموده است:
{وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَن یکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْیاً أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ یرْسِلَ رَسُولاً فَیوحِی بِإِذْنِهِ مَا یشَاءُ إِنَّهُ عَلِی حَکِیمٌ} (الشورى:۵۱).
برای هیچ بشری ممکن نیست تا الله با او سخن گوید، مگر به اشارت یا از پشت پرده یا فرشته ای بفرستد تا آنچه را که [الله] خواسته است، به اذن الله نازل کند، همانا او بلند مرتبه و با حکمت است.