گوش فرادادن به علما

عَنْ جَرِیرٍ : أَنَّ النَّبِیَّ  قَالَ لَهُ فِی حَجَّهِ الْوَدَاعِ: «اسْتَنْصِتِ النَّاسَ». فَقَالَ: «لا تَرْجِعُوا بَعْدِی کُفَّارًا یَضْرِبُ بَعْضُکُمْ رِقَابَ بَعْضٍ». (بخارى:۱۲۱)

ترجمه: جریر می گوید: نبی اکرم  در حجه الوداع خطاب به من فرمود: «مردم را ساکت کن». سپس، فرمود: «بعد از من کافر نشوید تا با جنگ وخونریزی یکدیگر را نابود سازید».

_____________________

١- از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه:
١) ظاھر حدیث دلالت بر این دارد که به جان یکدیگر افتادن، و کشتن یکدیگر کفر است، ولی
علماء گفته اند که این کار کفر نیست، و اینکه در حدیث از آن به کفر یاد شده است، به جھت
تحذیر شدید از این عمل نھایت زشت است.
٢) در اینکه مراد از (کافر شدن در وقت کشتن یکدیگر که در این حدیث نبوی شریف آمده است،
چیست؟ شش قول وجود دارد، به این طریق:
أ- اینکه: مراد از آن این است که شخص کشتن مسلمان دیگر را در حالی که به ناحق است،
حلال بشمرد، یعنی: اگر کسی مسلمانی را به ناحق کشت، و این کشتن را حرام میدانست،
مرتکب گناه کبیره گردیده است، ولی اگر آن را حلال میدانست، کافر میشود.
ب- اینکه: مراد از آن کفر نعمت و حق اسلام است، یعنی: کسی که مسلمانی را به ناحق به قتل
میرساند، در مقابل نعمت خداوندی ناسپاسی کرده و حق اسلام را نادیده گرفته است.
ج- اینکه: کشتن مسلمان کاری است که نزدیک به کفر است، و سبب کافر شدن میگردد،
یعنی: خود کشتن مسلمان به غیر حق کفر نیست، ولی این کار سبب آن میشود که شخص قاتل
بالآخره کافر شود.
د- اینکه: مراد از آن کافر شدن حقیقی است، یعنی: کسی که مسلمانی را به ناحق و از روی قصد
به قتل میرساند، حقیقتا کافر میشود.
ھـ- اینکه: مراد از کفر، پوشیدن سلاح جنگ است، یعنی: کسی که مسلمانی را میکشد، ملبس
به سلاح جنگ شده است، و از این سبب است که برای کسی که سلاح جنگ را میپوشد، کافر
میگویند.
و- اینکه: مراد از آن این است که یکدیگر خود را کافر نخوانید، که در نتیجه کشتن و قتل یکدیگر
را حلال بشمرید.