مادر کسى است که در همان دوران کودکى بذر عقیده، فضائل و ارزش هاى اخلاقى را مى کارد. اگر مادر فاسد شود، فرزند حجاب را فرو مى افکند! در عبادت سستى مى کند! به دنبال عشق و لوازم آرایشى، از خدا و آخرت غافل مى شود! براى فتنه از خانه خارج مى شود! و وقتى که مادر شد دیگر چیزى از عقیده، فضیلت و اخلاق نمى داند که به فرزندش بیاموزد.
و عرب مى گوید:
کسى که چیزى ندارد! نمى تواند آن را به دیگران نیز اعطا کند.
(گمراهى هاى بیابان/ محمد قطب رحمه الله).