کسی که عفت پیشه کند، خداوند او را با عفت می‌گرداند

«وَمَنْ یسْتَعْفِفْ یعِفَّهُ اللهُ وَمَنْ یسْتَغْنِ یغْنِهِ اللهُ وَمَنْ یتَصَبَّرْ یصَبِّرْهُ اللهُ وَمَا أُعْطِی أَحَدٌ عَطَاءً هُوَ خَیرٌ وَأَوْسَعُ مِنْ الصَّبْرِ».^[۱]

«کسی که عفت پیشه کند، خداوند او را با عفت می‌گرداند، کسی که بی‌نیازی ورزد، خداوند او را بی‌نیاز می‌کند و کسی که صبر و بردباری کند، خداوند به او صبر می‌دهد و هیچ عطا و بخششی بهتر و شامل‌تر از صبر نیست».

[۱]– مالک، ۱۵۸۵٫

صحیح بخاری (۱۴۶۹).