«این اذکار ابداع شده هستند، شکی نیست که جز الله هیچ معبود بر حقی نیست، و جز او تعالی باقی نمی ماند، اما گفتن این شعارها با آن صورتی که در سوال ذکر شده، بدعت است، زیرا هر روشی که سلف صالح آنرا بقصد تقرب الی الله انجام نداده باشند، اگر (کسانی آنرا) بقصد عبادت انجام دهند، پس بدعت است.
همینطور گفتن (یا رحمن، یا رحمن ..) در وقت دفن مرده، آن نیز بدعت است.
کسی که همراه جنازه می رود و در تشییع آن شرکت می کند، سنت است که (در آن لحظه) در عاقبت خویش تامل کرده و به فکر فرو رود، و اینکه اگر الان همراه جنازه می رد، بزودی او را نیز (مانند این مرده) تشییع خواهند کرد، و در اعمال و احوالش تامل کند.
و در وقت دفن مرده؛ پیامبر صلی الله علیه وسلم بعد از فراغت از دفت میت کنار قبر می ایستاد و می فرمود :
« اسْتَغْفِرُوا لأَِخِیکُمْ وَسَلُوا لَهُ بِالتَّثْبِیتِ فَإِنَّهُ الآنَ یُسْأَلُ ».
یعنی : « برای برادرتان طلب آمرزش کنید و برای او از خداوند تقاضای استقامت نمائید . چرا که اکنون مورد بازخواست قرار می گیرد» به روایت ابوداود.
پس سنت اینگونه است (که بعد از دفن برایش دعای استقامت و استغفار نمود)».
“إجابات مفیده” (ص ۱۸) .