صنف اوّل – پیامبرانی که فقط برای خود پیامبر هستند، مانند حضرت آدم ÷.
صنف دوّم – پیامبرانی بودند که به وسیلهی خواب ملائکه را میدیدند و صدایش را میشنیدند و دارای شریعت مستقل نبودند، مثل حضرت لوط ÷ که پیرو ابراهیم ÷ بود.
صنف سوّم – پیامبرانی بودند که هم صدای ملائکه را میشنیدند و هم مأموریت داشتند. مثل حضرت یونس ÷.
صنف چهارم – هم در خواب و هم در بیداری ملائکه را میدیدند و برای عدّهی بسیار کثیری از مردم و امتّها برانگیخته شده بودند و صاحب کتاب بودند؛ مثل پیامبران اولوالعزم.