۱ـ ذکر شیطان را دفع نموده، قوت او را میشکند.
۲ـ وسیله ای برای دستیابی به رضای خدای متعال است.
۳ـ فکر و غم را از دل بر طرف مینماید.
۴ـ فرحت و سرور و انبساط در دل پیدا میکند.
۵ ـ به بدن و دل قوت میبخشد.
۶ ـ چهره و دل را منور میسازد.
۷ـ رزق را جلب میکند.
۸ ـ ذاکر را لباس هیبت و حلاوت میپوشاند، به این معنی که با دیدن او انسان مرغوب میشود و بینندگان را حلاوت نصیب می شود.
۹ـ محبت خدای تعالی پیدا میکند و صرفاً محبت روح اسلام و مرکز دین و مدار سعادت و نجات است، کسی که میخواهد به محبت خدای تعالی دسترسی داشته باشد باید ذکر او را به کثرت بکند؛ همانگونه که خواندن و تکرار کردن، دروازه علم است ذکر خداوند نیز دروازه محبت اوست.
۱۰ـ بوسیله ذکر مراقبه نصیب میگردد که انسان را تا مرتبه احسان میرساند این همان مرتبه است که در آن عبادت خدای متعال به گونه ای نصیب انسان میشود که گویی خدای متعال را در حین عبادت مشاهده میکند و این مرتبه منتهای مقصد عرفا میباشد.
۱۱ـ در انسان حالت رجوع به سوی خداوند متعال بوجود میآورد که به تدریج به آنجا میرسد که در هر چیز خداوند متعال جای پناه و مأوی و ملجأ او قرار میگیرد و به هنگام هر گونه مصیبت به سوی او متوجه میشود.
۱۲ـ باعث قرب خدای تعالی میشود و به هر مقدار که در ذکر اضافه شود قرب نیز اضافه میشود و به هر نسبت که از ذکر غفلت شود به همان نسبت از خداوند دوری پیش میآید.
۱۳ـ دروازه معرفت الهی را باز میکند.
۱۴ـ هیبت الهی و بزرگی او را در دل میگنجاند و با خدای متعال نسبت حضوری پیدا میکند.
۱۵ـ سبب آن میشود که در بارگاه خداوند متعال ذکر وی به میان آید.
۱۶ـ دل را زنده میکند.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین