از ابن عباس رضی الله عنه آمده است که گفت:
«کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَجْوَدَ، وَکَانَ أَجْوَدُ مَا یَکُونُ فِی رَمَضَانَ حِینَ یَلْقَاهُ جِبْرِیلُ، وَکَانَ جِبْرِیلُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَلْقَاهُ کُلَّ لَیْلَهٍ فِی رَمَضَانَ، یَعْرِضُ عَلَیْهِ القُرْآنَ، فَإِذَا لَقِیَهُ جِبْرِیلُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ، کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَجْوَدَ بِالخَیْرِ مِنَ الرِّیحِ المُرْسَلَهِ».[۱]
«پیامبر صلی الله علیه وسلم بخشندهترین مردم بود و در ماه رمضان موقعی که جبرئیل او را ملاقات میکرد، از سایر اوقات بخشندهتر میشد و جبرئیل در هر شب از شبهای رمضان، با او ملاقات میکرد و قرآن را بر او عرضه میکرد و پیامبر صلی الله علیه وسلم موقعی که جبرئیل با ایشان ملاقات مینمود در بخشش و خیر، از باد روان، بخشندهتر بود».
[۱]– بخاری، ۵ و مسلم، ۴۲۶۸٫