پیامبر اسلام زمانی که جبرئیل بر او نازل شد چگونه متوجه شد که او فرشته ای از جانب خداست و او شیطان نیست؟(۱)

یکی از بزرگواران شبهه ی زیر را مطرح نموده است:
پیامبر اسلام زمانی که جبرئیل بر او نازل شد چگونه متوجه شد که او فرشته ای از جانب خداست و او شیطان نیست؟

پاسخ:

همین که مفاهیمی بنام ملایکه و شیطان در جامعه وجود داشته باشد مردم می دانند که شیطان دارای شخصیتی منفی می باشد و ملایکه از خصلت های مثبت و زیبا برخوردارند.

حال طبق همین پیش فرض ، از شیطان انتظار بدی و شر و فساد می رود و در تقابل با آن می گوییم بی شک ملایکه هم مزین به اعمال خوب و نیک و رفتارهای مهر پرور و معرفت آمیز می باشند

تشخیص این دو مقوله از هم(خوبی و بدی) با بینش انسانها نسبت مستقیم دارد،افرادی که دارای ذکاوت و قدرت تفکر هستند به خوبی می توانند تشخیص دهند که چه کاری مفید است و چه کاری مضر می باشد.
(خلاصه می دانند که چه کاری شر است و چه کاری خیر…)

حال محمد ﷺ یکی از افراد پاک سرشت و مهربان و امانت دار جامعه است(اعطای نام محمد «امین» به او) همچنین دارای ذکاوت بالایی می باشد؛(ماجرای افتادن سنگ حجر الاسود،جنگ بین طوایف و راهکار ارزشمند محمد امین جهت جلوگیری از خونریزی،گذاشتن حجر الاسود در یک پارچه ی بزرگ و حمل آن توسط نماینده های طوایف)
فرد بسیار با خدا و موحدی است (روز ها و شبهای مدیدی در غار حرا به عبادت می پرداخت در دل کوه و در تنهایی مطلق)

دوباره تکرار می کنم صرف تعریف مفاهیم شیطان و ملایکه ،مردم می دانند که اولی منفی است و دومی مثبت.
طبعا محمد ﷺ هم این قاعده را می دانسته و  چنانکه گفتیم دارای بینش و ذکاوت بالا ، تقوا و سرشت بسیار پاکی نیز بوده است.

حال با توجه به توضیحات فوق می بینیم که:
در ظلمت و سیاهی شب آن هم در یک غارِ قرار گرفته در دل کوه،  به دور از مردم شهر و نجواهای زندگی بشر  در آن حالت معنوی به ناگاه صدایی می گوید:

‏اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ‏

‏خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ‏

‏اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ‏

‏الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ‏

‏علَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ‏

‏ بخوان به نام پروردگارت . آن که  آفریده است .  ‏ ‏
‏ انسان را از خون بسته آفریده است .
‏ بخوان ! پروردگار تو بزرگوارتر و بخشنده‌تر است . ‏
‏ همان خدائی که به وسیله‌ی قلم ( انسان را تعلیم داد و چیزها به او ) آموخت .  ‏ ‏
(آیات ۱ تا ۵ سوره ی مبارکه ی علق)

حال محمد امین ﷺ،با بینش بالای خود آیا توانایی تشخیص این را نداشته که اشاره به  «خواندن به نام خدا» و «مدح و ثنای پروردگار» و اشاره به «علم آموزی و معرفت» در دایره ی ««خیر»» قرار دارند و «شر» نیستند؟

زمانی که هیچ دلیلی دال بر از جانب شیطان بودن این مطالب وجود ندارد، چرا باید فکر کند این مطالب الهامی از شیطان هستند؟

سوای از استدلال بالا، وقتی که سیره ی مبارک حضرت رسول اکرم ﷺ را مطالعه می کنیم متوجه می شویم که وقتی افراد جاهل و مشرک مکه آیات قرآن را می شنیدند منقلب می شدند(افرادی که قلب های سیاه داشته اند)

حال وقتی محمد امین ﷺ با این قلب پاک نوای ملکوتی کلام الله متعال را می شنود،انتظار دارید تحت تاثیر قرار نگیرد؟ باید بدانیم قبل از هرکس آیات مبارک روح و روان محمد امین ﷺ را متحول ساختند و ایشان را تبدیل کردند به «رحمت للعالمین» ( پدر و مادر و همه ی هست و نیستمان فدای او باد)

چگونه ممکن است همچین کلامی از  دهان شیطان ملعون (مرکز شر و فساد )خارج شود ، حتی با فکر کردن در این مورد ذهن آدمی دچار تناقضی عجیب و غریب می شود.

اتفاقا حادثه ی خیلی جالبی یادم آمد که مایلم شما عزیزان هم آن را بدانید:

سید قطب رحمت الله در تفسیر ارزشمند فی الظلال در خصوص لحن و اعجاز آیات کلام مبارک الله متعال خاطره ای را تعریف می کند(در جریان سفر دریایی به آمریکا) که واقعا بر هر مسلمانی لازم است یک بار آن را بخواند،
توجه بفرمایید:

من از حوادثی که برای دیگران واقع شده سخنی نمی گویم، تنها حادثه ای را بیان می کنم که برای خود من واقع شد و شش نفر ناظر آن بودند (خودم و پنج نفر دیگر).

ما شش نفر از مسلمانان بودیم که با یک کشتی مصری، اقیانوس اطلس را به سوی نیویورک می پیمودیم، مسافران کشتی ۱۲۰ مرد و زن بود، و کسی در میان مسافران جز ما مسلمان نبود، روز جمعه به این فکر افتادیم که نماز جمعه را در قلب اقیانوس و بر روی کشتی انجام دهیم، و ما علاوه بر اقامه فریضه مذهبی مایل بودیم یک حماسه اسلامی در مقابل یک مبشر مسیحی که در داخل کشتی نیز دست از برنامه تبلیغاتی خود بر نمی داشت، بیافرینیم، بخصوص که او حتی مایل بود ما را هم به مسیحیت تبلیغ کند!.