وقتی قبیلهی دوس سرکشی نمود و از اجرای فرمان رسول الله صلی الله علیه وسلم سرباز زد، طفیل بن عمرو دوسی س نزد پیامبر آمد و گفت: قبیلهی دوس سرکشی کرده و از ایمان آوردن سرباز زدند، پس در حقشان دعا کن.
رسول الله صلی الله علیه وسلم رو به قبله دستانش را به آسمان بلند کرد. مردم گفتند: قبیلهی دوس هلاک شد.
ولی رسول الله صلی الله علیه وسلم آن مهربان با محبت با گذشت و دلرحم به بندگان از عذاب الهی، چنین برای دوس دعا نمود:
«اللهُمَّ اهْدِ دَوْسًا وَائْتِ بِهِمْ. اللهُمَّ اهْدِ دَوْسًا وَائْتِ بِهِمْ. اللهُمَّ اهْدِ دَوْسًا وَائْتِ بِهِمْ».[۱]
«پروردگارا، دوس را هدایت کن و آنان را نزد ما بیاور، پروردگارا، دوس را هدایت کن و آنان را نزد ما بیاور، پروردگارا، دوس را هدایت کن و آنان را نزد ما بیاور».