خداوند به نقل از ساحران در پاسخ به تهدید فرعون میفرماید:
﴿قَالُواْ لَا ضَیۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ۵٠ إِنَّا نَطۡمَعُ أَن یَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰیَٰنَآ أَن کُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۵١﴾ [الشعراء: ۵۰-۵۱].
«(ساحران) گفتند: هیچ زیانی نیست. ما به سوی پروردگارمان باز میگردیم. ما امیدواریم که پروردگارمان گناهان ما را ببخشاید، چون ما نخستین ایمان آورندگان بودهایم».
یعنی در آنچه که ما را به آن تهدید میکنید، زیانی ما را نیست و اهمیتی بدان نمیدهیم، چراکه ما به سوی خدا باز میگردیم و خدا پاداش هیچ نیکوکاری را ضایع نمیگرداند. وقتی که فرعون پاسخ آنان را شنید، تهدید خود را عملی کرد و آنان را کشت و در کنار رود نیل به دار آویخت. ابن عباس رضی الله عنهما در مورد آنان گفته است: صبحگاهان ساحر بودند و شامگاهان شهید شدند[۱].
[۱]– تفسیر ابن عطیه: ج ۱۱، ص ۱۱۰٫